Το επιχείρημα ότι το ελληνικό αλφάβητο προέρχεται από τους Φοίνικες φαινόταν ισχυρό μέχρι προ 100 ετών περίπου, όταν οι γλωσσολόγοι και οι ιστορικοί ισχυρίζονταν ακόμη ότι οι Ελληνες δεν γνώριζαν γραφή προ του 800 π.Χ.!!!
Γύρω στο 1900 όμως ο Αρθούρος Έβανς ανάσκαψε την ελληνική Μινωική Κρήτη και ανακάλυψε τις ελληνικές Γραμμικές Γραφές, των οποίων σύμβολα ήταν ως σχήματα πανομοιότυπα προς τα 17 τουλάχιστον εκ των 24 γραμμάτων του ελληνικού Αλφαβήτου!!!
Με δεδομένα :
α) ότι τα αρχαιότερα δείγματα των ελληνικών αυτών γραφών (Γραμμική Α και Β), που στη συνέχεια ανακαλύφθηκαν και στην Πύλο, στις Μυκήνες, στο Μενίδι, στη Θήβα, αλλά και βορειότερα, μέχρι τη γραμμή του Δούναβη και χρονολογήθηκαν τότε πριν από το 1500 π.Χ. και
β) ότι οι Φοίνικες και η γραφή τους εμφανίζονται στην ιστορία όχι πριν το 1300 π.Χ.
Ο Έβανς στο έργο του ''Scripta Minoa΄΄ διετύπωσε, πρώτος αυτός, αμφιβολίες για την αλήθεια της θεωρίας ότι οι Έλληνες έλαβαν τη γραφή από τους Φοίνικες, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιστημονική υποψία ότι μάλλον συνέβη το αντίθετο!!!!!!
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν στη γραφή τους μόνο κεφαλαία γράμματα (κεφαλαιογράμματη γραφή).
Η μικρογράμματη γραφή (στουδιτική) δημιουργήθηκε από τους Βυζαντινούς (9ο αι. μ.Χ.).
Επίσης, δεν χώριζαν τις λέξεις μεταξύ τους, αλλά η γραφή τους είναι συνεχόμενη.
Στην αρχή οι Έλληνες έγραφαν «επί τα λαιά» δηλ. από τα δεξιά προς τα αριστερά.
Αργότερα άρχισαν να γράφουν «βουστροφηδόν» δηλ. όπως όργωναν τα βόδια τα χωράφια.
Ξεκινούσαν στην πρώτη σειρά από τα δεξιά προς τα αριστερά, η επόμενη σειρά συνέχιζε από τα αριστερά προς τα δεξιά, η τρίτη πάλι από δεξιά προς τα αριστερά κ.ο.κ.
Ένας άλλος τρόπος γραφής ήταν ο περιμετρικός.
Έγραφαν γύρω γύρω σχηματίζοντας τετράγωνα ή ορθογώνια.
Οι παραπάνω τρόποι γραφής εγκαταλείφθηκαν σταδιακά και υιοθετήθηκε η γραφή «ες το ευθύ» δηλ. από τα αριστερά προς τα δεξιά.
Ο τρόπος αυτός γραφής εμφανίστηκε τον 6ο αι. π.Χ. και γενικεύτηκε τον 5ο αι. π.Χ.
Τόνους και πνεύματα άρχισαν να χρησιμοποιούν οι Έλληνες μετά τον 3ο αι. μ.Χ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές η χρήση τους έχει αφετηρία την Αλεξάνδρεια, περίπου το 200 π.Χ.
Ο πρώτος που δημιούργησε και χρησιμοποίησε τονικά σύμβολα ήταν ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος.
Συναντώνται σε παπύρους του 2ου αι. π.Χ. σε κείμενα φιλολογικά (ποιητικά, διαλεκτικά κ.ά.).