ΠΑΛΛΑΔΑ ΑΘΗΝΑ: Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ)

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023

Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ)

Η βιομηχανία και η ένταξη στην ΕΟΚ

Τα επιτεύγματα της εκβιομηχάνισης μέσα σε μία εικοσαετία άλλαξαν την Ελλάδα και την εισήγαγαν στον ανεπτυγμένο κόσμο

Το διυλιστήριο Ασπροπύργου εγκαινιάστηκε το 1958, η βιομηχανία «Αλουμίνιον της Ελλάδος» το 1966. το εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης στη Λάρισα. Η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ελληνικό ΑΕΠ από 25% το 1961 έφθασε το 35% το 1973. Λευτέρη Αναστασάκη

Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) οργανώθηκε ως απάντηση της κατεστραμμένης μεταπολεμικής Ευρώπης απέναντι στον φόβο ενός νέου πολέμου. Ασχέτως με το ποιος θεωρείται ο θεμελιωτής της ΕΟΚ, είναι γεγονός ότι η ένταξη στην πρώτη ένωση, την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), αφορούσε δυτικοευρωπαϊκά κράτη τα οποία ήταν σε παραπλήσιο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό ήταν λογικό, διότι προκειμένου να επιτευχθεί ελεύθερη ροή αγαθών μεταξύ των χωρών, θα έπρεπε να υπάρξει σταδιακός φορολογικός αφοπλισμός, δηλαδή κατάργηση των συχνά υψηλότατων δασμών στο διασυνοριακό εμπόριο. Mετά την άρση των δασμών, μία χώρα σε χαμηλότερο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, άρα λιγότερο ανταγωνιστική, δεν θα μπορούσε να εξάγει στις υπόλοιπες χώρες, ενώ ταυτόχρονα στην εγχώρια αγορά της θα επικρατούσαν εισαγόμενα προϊόντα υψηλότερης ποιότητας και ταυτόχρονα χαμηλότερης τιμής.

Στην ΕΚΑΧ συμμετείχαν αρχικά έξι χώρες: Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο. Η ονομασία ΕΚΑΧ δόθηκε διότι η αρχική σκέψη ήταν τα πλούσια κοιτάσματα γαιάνθρακα και σιδηρομεταλλεύματος, τα οποία βρίσκονταν στην επί δεκαετίες διαφιλονικούμενη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας περιοχή του Σάαρ, να τεθούν υπό κοινή ευρωπαϊκή διοίκηση. Τη δεκαετία του 1950 το μέτρο προόδου μιας οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα και η δυνατότητα ανάπτυξής της, ήταν η ικανότητά της να παράγει χάλυβα από εξόρυξη (ή έστω εισαγωγή) σιδηρομεταλλεύματος και γαιάνθρακα. Ωστόσο το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης ιδρύθηκαν επίσης η Ευρατόμ και η ΕΟΚ, που αποτελούσε κατά βάση ένα σχέδιο για ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά.

Η μακρά πορεία από την αίτηση σύνδεσης

Η Ελλάδα, αν και είχε κατά κεφαλήν ακαθάριστο εθνικό προϊόν υποπολλαπλάσιο του αντίστοιχου των έξι χωρών που προαναφέρθηκαν, υπέβαλε το 1959, υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αίτηση σύνδεσης με την ΕΟΚ. Επειτα από επίπονες διαπραγματεύσεις η αίτηση έγινε δεκτή και την 9η Ιουλίου 1961 υπογράφηκε η συμφωνία. Λόγω της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η περίοδος χάριτος που δόθηκε στις εισαγωγές πολλών βιομηχανικών προϊόντων από ευρωπαϊκές χώρες ήταν 22 έτη και όχι 12 όπως ήταν στις περισσότερες άλλες περιπτώσεις διακρατικού εμπορίου αγαθών. Το 1961 υπέβαλαν αίτηση ένταξης στην ΕΟΚ και η Βρετανία, η Ιρλανδία, η Δανία και η Νορβηγία.

Οι τρεις πρώτες εισήλθαν στην ΕΟΚ το 1973. Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 σταμάτησε τη διαδικασία εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ξεκίνησε εκ νέου τις διαπραγματεύσεις. Η εμπιστοσύνη που απολάμβανε η κυβέρνηση Καραμανλή, ειδικά από τους ηγέτες της Γαλλίας και της Δ. Γερμανίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και Χέλμουτ Σμιτ αντίστοιχα, βοήθησε την ευνοϊκή κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Η Συνθήκη Προσχωρήσεως υπογράφηκε τον Μάιο του 1979.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1961 έως το 1979 η ελληνική οικονομία προόδευσε με ταχύτατο ρυθμό, έχοντας ως βασικό μοχλό τη βιομηχανία. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας από το 42%, έφθασε το 66% του μέσου ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Η πρόοδος αυτή ήταν αναγκαία για την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Η πολιτική βούληση Ντ’ Εστέν, Σμιτ και Καραμανλή δεν ήταν αρκετή για να γίνει η χώρα δεκτή στην ΕΟΚ. Επρεπε να είναι αρκούντως ανταγωνιστική με τα άλλα εννέα κράτη-μέλη.

Αύξηση των επενδύσεων και της παραγωγικότητας

Αξίζει να δούμε ορισμένα στοιχεία της οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης της περιόδου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Οι επενδύσεις σε πάγια κεφάλαια της μείζονος ελληνικής βιομηχανίας από 5,3 δισ. δρχ. το 1961 έφθασαν τα 45,8 δισ. το 1973 (σε σταθερές τιμές του 1958). Η ένταση των επενδύσεων στην ελληνική βιομηχανία (σύμφωνα και με τις μελέτες του ΟΟΣΑ) στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ήταν συγκρίσιμη με τις αντίστοιχες βιομηχανικές επενδύσεις στη Δυτική Ευρώπη. Ως εκ τούτου η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ελληνικό ΑΕΠ από 25% το 1961 έφθασε το 35% το 1973, ποσοστό που παρέμεινε σχεδόν σταθερό μέχρι και το 1979. Παράλληλα, η απασχόληση στη βιομηχανία αυξήθηκε, παρά το γεγονός ότι ο συνολικός αριθμός εργαζομένων στην ελληνική οικονομία μειώθηκε από τα 3,4 εκατ. άτομα στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στα 3,2 εκατ. άτομα το 1975. Ως συνολικό αποτέλεσμα, η βιομηχανία απασχολούσε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 άνω του 25% των εργαζομένων, έναντι μόλις 18% το 1961. Συνοψίζοντας τη σημασία των βιομηχανικών επενδύσεων της περιόδου, ο Κ. Κωστής σημειώνει: «Δεν είναι παράτολμο να υποστηρίξει κανείς ότι χωρίς αυτές θα ήταν μάλλον αδιανόητη η σημερινή Ελλάδα».

Οι επενδύσεις επιτάχυναν τη συσσώρευση κεφαλαίου, επιτρέποντας τη δημιουργία μεγάλων επιχειρήσεων που έδρασαν και ως βιομηχανικοί πόλοι στις περιοχές δραστηριοποίησής τους, όπως π.χ. τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Το 1978 οι επιχειρήσεις με περισσότερα από 50 άτομα ανά μονάδα απασχολούσαν το 40% των εργαζομένων στην εγχώρια βιομηχανία, ποσοστό απολύτως συγκρίσιμο με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Οι βιομηχανικές επενδύσεις δημιούργησαν σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας ανά εργαζόμενο, γεγονός που επεσήμανε ήδη από το 1966 η Τράπεζα της Ελλάδος στην ετήσια έκθεσή της. Η βελτιωμένη παραγωγικότητα σε συνδυασμό με τις εφαρμοσμένες καινοτομίες στην παραγωγή και διάθεση των βιομηχανικών προϊόντων επέτρεψαν στην ελληνική μεταποίηση να αποκτήσει ανταγωνιστικό κοστολόγιο και να καταστεί εξαγωγικός κλάδος. Το 1967 οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων ήταν 72 εκατ. δολάρια, ενώ το 1974 έφθασαν τα 1.160 εκατ. δολάρια. Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις ήταν 320 το 1970, αλλά έφθασαν τις 2.600 το 1974. Το 1980 οι βιομηχανικές εξαγωγές αποτελούσαν το 68% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών, ενώ το 1957 ήταν μόλις το 3%. Ορισμένοι κλάδοι πέτυχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία κατέστη, τη δεκαετία του 1970, ο δεύτερος μεγαλύτερος ευρωπαϊκός εξαγωγέας τσιμέντου και ο τρίτος παγκοσμίως.

Στις 27 Ιουλίου 1961 θεμελιώνεται η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα από την εταιρεία «Χαλυβουργική», παραγωγικής ικανότητας 100.000 τόνων χυτοσιδήρου ετησίως.

Εκσυγχρονισμός με ευρύτερες κοινωνικές επιπτώσεις

Τα επιτεύγματα στον βιομηχανικό τομέα πραγματοποιήθηκαν, ενώ δεν υπήρχε καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό σε επαρκή αριθμό. Σύμφωνα με τον ιστορικό Niall Ferguson, το ποσοστό του πληθυσμού που είναι εγγράμματο αποτελεί σημαντική παράμετρο μιας χώρας στην προσπάθειά της να αναπτυχθεί. Ο ίδιος το ονομάζει «συσσώρευση του ανθρωπίνου κεφαλαίου». Το 1951 μόνον το 3,9% των Ελλήνων ήταν απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μόλις το 1,1% κάτοχοι πτυχίου ανωτάτης σχολής. Μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες τα ποσοστά αυτά είχαν τριπλασιαστεί, η έλλειψη όμως σε τεχνικές ειδικότητες από το επίπεδο του αρχιτεχνίτη, στο αντίστοιχο του εργοδηγού, μέχρι του μηχανικού παραγωγής παρέμενε. Η βιομηχανία μέσω του επίσημου φορέα της (του ΣΕΒ), αλλά και χάρη σε πρωτοβουλίες μεμονωμένων επιχειρήσεων ή κλάδων (π.χ. της κλωστοϋφαντουργίας), αμέσως μετά το 1945 εκπαίδευσε πολλούς νέους σε τεχνικά επαγγέλματα μέσω ιδιωτικών ή δημοσίων σχολών. Ετσι, σταδιακά στη δεκαετία του 1970 δημιουργήθηκε επαρκής αριθμός τεχνικών στελεχών, που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της βιομηχανικής ανάπτυξης. Το 1978 υπήρχαν στη χώρα 34.000 απόφοιτοι μέσων τεχνικών σχολών, εκ των οποίων οι 15.000 από ιδιωτικές σχολές.

Το εργοστάσιο Λιπασμάτων Νέας Καρβάλης στην Καβάλα.

Στη σχέση βιομηχανίας και εκπαίδευσης υφίσταται και μια άλλη σημαντική διάσταση. Η ενασχόληση με τη βιομηχανία σε όλες τις βαθμίδες καλλιεργεί αρετές όπως η υπευθυνότητα, η πειθαρχία και η άμιλλα. Οι συνθήκες είναι σκληρές και οι συνέπειες των λαθών άμεσες. Η βιομηχανία δεν συγχωρεί προχειρότητες και ημίμετρα, ιδίως όταν ο ανταγωνισμός είναι διεθνής. Οι προαναφερθείσες αρετές σε χώρες με βιομηχανική παράδοση διαχέονται στην κοινωνία, αναπαράγονται και επηρεάζουν θετικά τα χαρακτηριστικά ενός λαού.

Οι αμοιβές των καταρτισμένων στελεχών στη μεταπολεμική βιομηχανία ήταν κατά κανόνα υψηλότερες από τις αντίστοιχες στη γεωργία και στις υπηρεσίες, επηρεάζοντας συνολικά το εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων. Ο Σάκης Καράγιωργας και οι συνεργάτες του χώρισαν τους Ελληνες σε δέκα εισοδηματικές κατηγορίες. Μελετώντας τα στοιχεία της Ερευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών (ΕΟΠ) από το 1958 έως το 1974, κατέληξαν ότι από την αύξηση της κατά κεφαλήν κατανάλωσης περισσότερο ωφελήθηκαν στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές οι επτά χαμηλότερες από τις δέκα εισοδηματικές κατηγορίες.

Συνολικά συμπεραίνουμε ότι η μεταπολεμική βιομηχανία αντιμετώπισε με θάρρος και αποτελεσματικότητα την πρόκληση της εισόδου της χώρας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Με έμφαση σε επενδύσεις, εκπαίδευση στελεχών και εφαρμοσμένες καινοτομίες, η ελληνική βιομηχανία συνετέλεσε καθοριστικά στην οικονομική άνοδο της περιόδου και κατέστησε τη χώρα επιλέξιμη και από οικονομικής σκοπιάς για συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Αύτά τα ΄΄ώραία΄΄ μαθαίνει κάποιος που άπλώς θέλει να μάθει την πορεία της έλληνικής βιομηχανίας,και την ένταξη της χώρας μας στην ΕΚΑΧ

Ποτέ δεν μας έχουν πει οι άνωθεν πο(υ)λιτικοί για την αισχρή προδοσία που μέσω των ύπογραφών τους ξεπούλησαν τον πλούτο της ίερής χώρας για 70 όλόκληρα χρόνια,[σύμβαση κουπερ]και λίγο πριν λήξει αύτή η σύμβαση το 2010 άλλοι πο(υ)λιτικοί μας έβαλαν στα κατάπτυστα μνημόνια,και στην ύποταγή μας και πάλι για άλλα 99 χρόνια

Ο μόνος που μίλησε για αύτην την προδοσία,είναι ο πρόεδρος του φορέα Ε.ΣΥ,κύριος ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ

Ηρθε και πρόλαβε την πτώχευση της έλλας για πολλοστή φορά που έτοίμαζαν με μαεστρία ολοι οι ΄΄σύγχρονοι΄΄ πολιτικοί μαζί με τις πουλημένες άντιπολιτεύσεις

Ας πούμε λίγα λόγια για αύτην την κατάπτυστη σύμβαση ,και θα καταλάβουμε ολοι τους λόγους που ΄΄άργησε΄΄ να βγάλει ρίζες η βιομηχανία μας

Σύμβαση Cooper: Έτσι έδεσαν την Ελλάδα χειροπόδαρα οι Ηπα

Το μεγάλο ξεπούλημα της Ελλάδας γίνεται υπό την εγκληματική σιωπή των κυβερνήσεων που αδύναμες να αντιδράσουν κρατούν στην αφάνεια την σύμβαση «cooper», μία σύμβαση που κρύβει το μυστικό της πτώχευσης και της ελληνικής κατάντιας καθώς και την καθολική παράδοση του έθνους δημιουργώντας εδώ και χρόνια την εξάρτηση της χώρας μας από τις μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ. Με την σύμβαση αυτήν που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (όπως τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών!

Ο Δημήτρης Μπάτσης νομικός οικονομολόγος, στο βιβλίο του , το 1947 με τίτλο: "Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", αποκάλυψε την ύπαρξη της σύμβασης.

Θεωρείται μάλιστα ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εκτελέστηκε ο Μπάτσης. Ως γνωστόν, οι Αμερικανοί επέβαλαν την εκτέλεση του Μπελογιάννη και τριών ακόμη αγωνιστών που προασπίζονταν την πατρίδα τους και βέβαια ανάμεσά τους ήταν ο Μπάτσης.

Είναι επίσης ευρέως γνωστό πως όλα αυτά τα χρόνια όποιος μιλούσε για την σύμβαση αυτή, αμέσως χαρακτηριζόταν ως «γραφικός» και «συνομωσιολόγος».

Το κόλπο με την επέκταση της σύμβασης

Επειδή όμως η σύμβαση αυτή έληξε , έπρεπε με κάποιον τρόπο ο έλεγχος που ασκούταν με την σύμβαση αυτή, να ανανεωθεί.

Ο τρόπος ήταν αυτός που ξεκίνησαν με τον ΓΑΠ όταν διακήρυττε ότι η χώρα χρειάζεται το μνημόνιο, οδηγώντας μας ,στην πτώχευση και βυθίζοντας τον Ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.

Η σύμβαση "cooper" δεν «αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας που θα παραγόταν από τα νερά του Αχελώου.

Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναγνωσθεί το Β΄ Μέρος του Α.Ν. 2220/1940 γιατί εκεί βρίσκεται όλο το ξεπούλημα.

Στην σύμβαση αυτή χρησιμοποίησαν την μέθοδο της αδόκητης ενσφήνωσης και παρείσφρησης διατάξεων. Διατάξεων μάλιστα που δεν έχουν σχέση με τον ίδιο τον νόμο. Το περιεχόμενο τους νομιμοποιείται από τον εν λόγω νόμο έτσι ώστε να διαλάθουν της προσοχής, αντί να κατατεθούν ως διατάξεις άλλου οικείου προς αυτές νόμου, ακριβώς επειδή η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου αποτελεί πρόκληση. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται και από τους σύγχρονους νομοθετούντες.

Στη σύμβαση αυτή βλέπουμε ότι εκτός από την κατασκευή και εκμετάλλευση από τον Ανάδοχο, για 70 χρόνια (άρθρο 30) των τριών φραγμάτων (Κρεμαστών, Πρεβέντζας και Κριεκουκιού) στον ποταμό Αχελώο προβλεπόταν και κατασκευή, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση ηλεκτρικού δικτύου για την πώληση ή για ιδία χρήση «της παραχθησομένης ηλεκτρικής ενεργείας» σε εργοστάσια του Αναδόχου (άρθρο 52) για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα ίδρυε όπου και όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα αποκλεισμού τρίτων (exclusion’s right).

Στο άρθρο 56, παράγραφος 2 παρέχουν δικαίωμα στον Ανάδοχο να ιδρύσει παρόμοιες υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και στους ποταμούς Αλιάκμονα, Μόρνο και Φείδαρι, παρά το ότι ο τίτλος της σύμβασης (και ο Α.Ν.) αναφέρεται μόνο στον Αχελώο.

Το consortium δηλαδή είχε το δικαίωμα να στήσει σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας επιθυμούσε δικά του εργοστάσια κάθε είδους και μάλιστα επεξεργασίας πρώτων υλών.
Άρα θα μπορούσε να εξορύξει από το υπέδαφος της χώρας, και να τα τροφοδοτεί με ηλεκτρικό ρεύμα περνώντας δίκτυο από όπου ήθελε.

Μάλιστα οι αρχές ήταν υποχρεωμένες να του παράσχουν κάθε νομική και πρακτική βοήθεια με αστυνόμευση, απαλλοτριώσεις, απαγορεύσεις χρήσης από πρώην ιδιοκτήτες. Είχε μάλιστα το δικαίωμα να αποκλείσει οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο ανταγωνιστή από το να κάνει το ίδιο.

Το σημαντικότερο και το πιο ύποπτο τώρα είναι ότι ενώ η σύμβαση αυτή αναφέρεται στην κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων στον ποταμό Αχελώο στην πραγματικότητα παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον ανάδοχο να κάνει όλα όσα προαναφέρθηκαν.

Οι Αμερικανοί όμως έχοντας από το 1940 μέχρι και πρόσφατα άλλες πλουτοπαραγωγικές προτεραιότητες από άλλες πιο φτηνές και πρόσφορες πηγές από μεγάλο μέρος του πλανήτη, απλώς πάγωσαν για το μέλλον κάθε εξόρυξη πλούτου από την Ελλάδα. Σταμάτησαν και κάθε σχετική αναπτυξιακή προσπάθεια και όλοι οι έλληνες υπουργοί βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ι. Ζίγδη κρατούσαν ανήμποροι στα συρτάρια τους τον σχετικό νόμο 2220/40 μη επιτρέποντας στην Ελλάδα να προχωρήσει προς το αναπτυξιακό της μέλλον.

Όμως τώρα μετά την λήξη της Σύμβασης Cooper το 2010 παίζεται το καινούριο παιχνίδι, αφού η εξαθλίωση που φρόντισαν να απλωθεί με την βοήθεια Γ.Α. Παπανδρέου εξωθώντας τον Ελληνικό λαό και την χώρα στην ανέχεια, μας αναγκάζουν να υπογράψουμε νέες συμβάσεις και πάλι με επαχθείς όρους δημιουργώντας το καθεστώς της σύμβασης cooper από την αρχή. Η πτώχευση και τα μνημόνια είναι ο δούρειος ίππος για να καταφέρουν να κρατήσουν την Ελλάδα σε ομηρεία εφαρμόζοντας την τακτική COOPER ώστε να μην μπορεί η χώρα μας να διαπραγματευτεί καμία της κίνησηNewsbomb

πόσο καλά δεμένους μας είχαν, τι εύκολα υπογράφηκαν νόμοι από τις ελληνικές κυβερνήσεις για την παράδοση του πλούτου της χώρας μας δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο που τώρα δεν αντιμετωπίζεται. Το αποτέλεσμα είναι οι πολιτικοί να σιωπούν και να προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά κοιτώντας ο καθένας το συμφέρον του δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στον Έλληνα πολίτη.

Ολα αύτά τελειώνουν με τον φορέα έλλήνων συνέλευσις,με τον οποίο φορέα και με όπους τους έλλην πολίτες θα ξαναστηθεί η βιομηχανία στα πόδια της,και όλος ο πλούτος [για πρώτη φορά] θα περιέλθει στα χέρια των έλληνων

παρακάτω βλέπουμε το άψογο πρόγραμμα που θα άκολουθήσουμε,το όποίο με περισσή γνώση συνέταξε ο πρόεδρος του φορέα έλλήνων συνέλευσις,άρτέμης σώρρας

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ:

Η βιομηχανία θα δομηθεί να παρέχει αυτάρκεια σε όλους τους τομείς. Αυτό θα επιτευχθεί λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις παγκόσμιες συνθήκες για πιθανές συνεργασίες, εκτέλεση σχεδίων και επενδύσεων στους πιο νευραλγικούς τομείς.

7.1. Η βιομηχανία θα δομηθεί πάνω στο πλαίσιο της τεχνολογίας αιχμής του σημερινού παγκόσμιου γίγνεσθαι με προοπτική την ανάπτυξη πρωτοπόρων και καινοτόμων τεχνολογιών οι οποίες ως ευρεσιτεχνίες βρίσκονται στα χέρια της Ελλήνων Πολιτείας καθώς επίσης θα κληθούν οι απανταχού Έλληνες πολίτες, επιστήμονες, εφευρέτες για να προσφέρουν τις γνώσεις τους και την ευφυΐα που έχουν κληρονομήσει από το γένος μας, στην Ελλήνων Πολιτεία.

7.2. Η βιομηχανία θα στηριχθεί στις πρώτες ύλες, που βρίσκονται στην Ελληνική γη.

7.3. Δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στον εξορυκτικό και μεταλλευτικό κλάδο για να υπάρξει υποδομή παραγωγής των πρώτων υλών, που είναι αναγκαία για την βιομηχανική δραστηριότητα. Θα δοθεί ιδιαίτερη βάση στην παραγωγή σπάνιων μετάλλων, σπάνιων γαιών που βρίσκονται στην Ελληνική γη καθώς και η εκμετάλλευση τους.

7.4. Ειδικές μονάδες για καλύτερους τρόπους μεγιστοποίησης της εκμετάλλευσης, ειδικά βελτιωτικά και προστατευτικά μέτρα για τους βιοτικούς, αβιοτικούς, ενεργειακούς ή/ και εν δυνάμει φυσικούς πόρους όπως αυτοί κατηγοριοποιούνται σε ανανεώσιμους και μη ανανεώσιμους: Ατμοσφαιρικός αέρας, νερό, έδαφος, φυσική χλωρίδα και πανίδα, ορυκτός πλούτος υπεδάφους, ηλιακή ακτινοβολία, φυσική ομορφιά κ.ο.κ.

7.5. Όλη η παραγωγή από τα μεταλλεία της Ελλάδος θα χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία. Δεν θα εξάγονται πρωτογενής πρώτες ύλες παρά μόνο μεταποιημένα βιομηχανικά προϊόντα, που θα περιλαμβάνουν την υπεραξία της μεταποίησης. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα καθίσταται αυτάρκης και αυτοδύναμη στις βιομηχανικές πρώτες ύλες.

7.6. Για την ανταγωνιστικότητα των βιομηχανικών προϊόντων η προϋπόθεση που χρειάζεται, είναι να σταματήσει η υπερεκμετάλλευση των πόρων ενέργειας για λόγους κερδοσκοπικούς και η αναπροσαρμογή του κόστους της ενέργειας σε χαμηλότερες τιμές.

7.7. Για να υλοποιηθεί ένας τέτοιος σχεδιασμός χρειάζεται χρήση ενέργειας χαμηλότερου κόστους. Η Ελλήνων Πολιτεία είναι έτοιμη να εφαρμόσει εναλλακτικές πράσινες τεχνολογίες, οι οποίες θα είναι υψηλών προδιαγραφών με πλήρη ασφάλεια και απόλυτο σεβασμό ως προς το περιβάλλον.

7.8. Μια από αυτές τις τεχνολογίες, που θα εφαρμοστούν, είναι παραγωγή υδρογόνου μέσω ηλεκτρολυτικής διαδικασίας με χρησιμοποιούμενη ενέργεια για ηλεκτρόλυση, την ηλιακή.

7.9. Όλες οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας που θα χρησιμοποιηθούν θα έχουν σαν κατάληξη την χρήση ελεύθερης ενέργειας, που είναι η νομοτελειακή χρήση ενέργειας για τον πλανήτη μας.

Η Ελλήνων Πολιτεία θα καταστήσει το Ελληνικό κράτος πλήρως αυτοδύναμο βιομηχανικά και ενεργειακά θέτοντας το παγκόσμιο πρότυπο εφηρμοσμένης τέχνης του Λόγου.

νανα εμενιδου

https://draft.blogger.com/blog/posts/7099650821137061757

παλλαδα αθηνα

https://draft.blogger.com/blog/posts/4750588357901248088

nana emenidou

https://www.facebook.com/emenidounana

ομάδα για νανα εμενιδου υπ.βουλευτης α' θεσσαλονικης

https://www.facebook.com/groups/480017989312584

νανα εμενιδου υπ.βουλευτης α' θεσσαλονικης

https://www.facebook.com/profile.php?id=100064120325036

εμενιδου νανα

https://twitter.com/emenidounana