Ο ρυθµιστικός ρόλος του Κράτους για την βιομηχανία

Ο επιτελικός-ρυθµιστικός ρόλος του Κράτους για την βιομηχανία

 

Το σηµερινό παρεµβατικό Κράτος δρα περιστασιακά, επηρεάζεται έντονα από οικονοµικές και πολιτικές συγκυρίες, δεν προγραµµατίζει σε βάθος χρόνου, δεν συντονίζει τις συναρµόδιες υπηρεσίες. Ο τρόπος αυτός λειτουργίας είναι εκ διαµέτρου αντίθετος µ’ αυτόν που επιβάλλουν οι νέες συνθήκες ανταγωνι- σµού, που απαιτούν ένα Κράτος που θα προγραµµατίζει, θα οδηγεί και θα συ- µπαρίσταται στην επιχειρηµατικότητα. Μια νέα περιοχή δραστηριοτήτων του Κράτους προκύπτει εξάλλου από την απελευθέρωση των αγορών και τη µετα- φορά δραστηριοτήτων από τον δηµόσιο στον ιδιωτικό τοµέα, η οποία θέτει αυξηµένες ρυθµιστικές ευθύνες ιδιαίτερα για την περίοδο µετάβασης από το κρατικό µονοπώλιο στην ελεύθερη αγορά.

Τα παραπάνω επιβάλλουν στο Κράτος την ανάγκη µακροχρόνιου επιτελικού προγραµµατισµού και αποτελεσµατικής ρυθµιστικής-εποπτικής δραστη- ριότητας. ΄Ενα επιτελικό-ρυθµιστικό Κράτος αντιµετωπίζει ενεργά όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν άµεσα το περιβάλλον µέσα στο οποίο λειτουρ- γούν οι επιχειρήσεις αλλά τους οποίους παράγοντες οι ίδιες δεν µπορούν να επηρεάσουν.

Προτάσεις του ΙΟΒΕ

Θέσπιση Επιτελικού Κέντρου υψηλών προδιαγραφών που θα µεταφέρει στην Κυβέρνηση την ανεξάρτητη υφιστάµενη γνώση και εµπειρία, θα εκτιµά το κόστος των αναγκαίων µεταρρυθµί- σεων και τις επιπτώσεις συγκεκριµένων µέτρων οικονοµικής πολιτικής µείζονος σηµασίας, θα υποστηρίζει τα Υπουργεία στην εκπόνηση των δικών τους στρατηγικών µελετών, θα συγκεντρώνει και θα επικοινωνεί στα Υπουργεία άριστες πρακτικές και διεθνείς τάσεις.            Το Επιτελι- κό Κέντρο, για να είναι αποτελεσµατικό, πρέπει πρώτον, να έχει και α- νάλογη πολιτική ισχύ και στήριξη της εκάστοτε Κυβέρνησης, δεύτερον, να είναι ευέλικτο, ώστε να µπορεί να χρησιµοποιεί τη γνώση ανεξαρτή- των γραφείων συµβούλων, τρίτον, να στηρίζεται στη θετική και αρνη- τική εµπειρία άλλων χωρών. Το επιτελικό κέντρο θα µπορεί να καταρ-

 -γηθεί, εν όλω ή εν µέρει, όταν επιτευχθεί επαρκής ποιοτική αναβάθµιση της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης. Βασικό µέληµα κατά τη θέσπιση ενός επιτελι- κού Κέντρου είναι να αποφευχθεί ο κίνδυνος ενός ακόµη δυσκίνητου γραφειοκρατικού οργανισµού και να δηµιουργηθεί ένα ευέλικτο ανε- ξάρτητο όργανο.

Οι διαδικασίες απελευθέρωσης των επιµέρους αγορών προσδιορίζονται σε µεγάλο βαθµό από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Γι’ αυτό η ποιότητα της ρύθµισης εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την επάρκεια του φορέ- α/οργανισµού που έχει την αντίστοιχη ευθύνη και ειδικότερα των Ρυθµιστικών Αρχών που θεσπίζονται για το συγκεκριµένο σκοπό. Γι’ αυτό προτείνεται:

Η ουσιαστική ανεξαρτησία των Ρυθµιστικών Αρχών, που δια- σφαλίζεται µε συνέχεια στη διοίκηση και χρηµατοδότηση σε πολυετή βάση π.χ. από ίδια έσοδα που προέρχονται από τη ρυθµιζόµενη δραστηριότητα.

Η στελέχωσή τους µε υψηλής ειδίκευσης προσωπικό, στο ο- ποίο προσφέρονται ανταγωνιστικές παροχές και µεσοπρόθεσµη επαγγελµατική δέσµευση.

Η δυνατότητά τους να προσφεύγουν στην αγορά για υπηρεσί- ες τεκµηρίωσης, µελετών και consulting.

Η εναρµόνιση της λειτουργίας των Ρυθµιστικών Αρχών µε τις αντίστοιχες σε άλλες χώρες της Ε.Ε. και η απευθείας συνεργα- σία τους µ’ αυτές.

Η υιοθέτηση περισσότερων διαδικασιών διαβούλευσης µεταξύ των ενδιαφερόµενων φορέων, για τα θέµατα που χειρίζονται οι Ανεξάρτητες Αρχές, µε τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών (η- λεκτρονική διαβούλευση).

Η µεγαλύτερη ευχέρεια των Ρυθµιστικών Αρχών να παρεµβαί-

νουν και στις κρατικές επιχειρήσεις όταν αυτές ακολουθούν πρακτικές που στρεβλώνουν τον ανταγωνισµό.

Πέρα από τις ρυθµιστικές αρχές στις επιµέρους αγορές, ο ρυθµιστικός ρόλος του Κράτους ασκείται είτε από φορείς όπως η Επιτροπή Ανταγωνισµού και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, είτε από την Κεντρική Κυβέρνηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

 Η πολλαπλότητα των ρυθµιστικών παρεµβάσεων δηµιουργεί ένα περιβάλλον, όπου οι ρόλοι συγχέονται και οι ρυθµιζόµενοι αδυνατούν να κατανοήσουν τις υποχρεώσεις τους

 Γι’αυτό προτείνεται η κωδικοποίηση του πλαισίου κάθε φορέα που ασκεί ρυθµιστική λειτουργία (Υπουργεία, Υπηρεσίες, Ρυθµιστικές αρχές κ.λ.π.), ούτως ώστε να αποφευχθούν οι πολλαπλές ρυθµίσεις για το ί- διο θέµα από διαφορετικούς φορείς, γεγονός που σήµερα συµβαίνει, ε- πιβαρύνοντας σηµαντικά τις επιχειρήσεις µε το κόστος συµµόρφωσης.

 Η ∆ηµόσια ∆ιοίκηση

 Υφιστάµενη κατάσταση-επιδιώξεις

Η ∆ηµόσια ∆ιοίκηση δίνει την πιο χαρακτηριστική εικόνα της παθογένειας του

ελληνικού Κράτους. Το σηµαντικότερο, ίσως, πρόβληµα στη λειτουργία της

είναι το θεσµικό περιβάλλον που επιβαλλει την κεντρική ευθυγράµµιση των δαπανών µε τους διαθέσιµους πόρους και όχι µε βάση το έργο που πρέπει να πραγµατοποιηθεί από τους επιµέρους φορείς της (Υπουργεία, υπηρεσίες). Απ’ αυτή τη βασική αδυναµία πηγάζουν το υψηλό κόστος των δηµοσίων υπηρεσιών, η ελλιπής αποτίµηση αυτού του κόστους και η αδυναµία µέτρησης της παραγωγικότητας των υπηρεσιών, µε αποτέλεσµα τη χαµηλή ποιότητα και κα- κή εξυπηρέτηση των πολιτών. ΄Ενα δεύτερο, εξίσου σηµαντικό, ζήτηµα είναι οι πελατειακές σχέσεις που κυριάρχησαν για πολλά χρόνια στο πολιτικό σύστηµα και εξακολουθούν να το επηρεάζουν. 

Βάση των πελατειακών σχέσεων υπήρξε η ευνοϊκότερη πρόσβαση για απασχόληση στο δηµόσιο τοµέα, που οδήγησε σε αδιαφανείς, αναξιοκρατικές και υπερβολικές προσλήψεις, µε απο- τέλεσµα τη διόγκωση του διοικητικού µηχανισµού. Οι πελατειακές αυτές σχέ- σεις, εξάλλου, προσδιόριζαν, τις περισσότερες φορές τον τρόπο εξέλιξης των δηµοσίων υπαλλήλων στη διοικητική ιεραρχία, εκτρέφοντας έτσι ακόµα περισσότερο τα φαινόμενα αναξιοκρατίας και άδιαφάνειας καθώς µεγαλύτερη σηµασία είχε «µε ποιούς είσαι» και όχι «τι παράγεις». Το σύστηµα αυτό υποχωρεί µεν, σταδιακά, έχει όµως αφήσει µια βαριά κληρονοµιά, που εξακολουθεί να επηρεάζει καθοριστικά την κουλτούρα της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης

 Τα προβλήµατα αυτά αναδεικνύουν µε σαφήνεια τους στόχους των επιβαλλό- µενων αλλαγών που είναι: Μια ∆ηµόσια ∆ιοίκηση µικρότερη σε µέγεθος, απο- δοτικότερη σε λειτουργία, απλούστερη στις διαδικασίες, αξιοκρατική στη στε-

λέχωση, ευέλικτη, για να συµβαδίζει µε τις αλλαγές και αποτελεσµατικότερη

για να εφαρµόζει τις επιλογές της Κυβέρνησης.

Προτάσεις-θέσεις 

του ΙΟΒΕ:

Για να εξασφαλισθεί η συνέχεια και να ενισχυθεί η «θεσµική µνήµη» 

της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης προτείνεται η θέσπιση θέσεων µονίµου υφυ- πουργού ή γενικού γραµµατέα, τουλάχιστον στα κρίσιµα υπουργεία οικονοµίας, οικονοµικών και δηµόσιας διοίκησης.

 Η επαναλειτουργία του άνώτατου συμβουλίου δημοσίων ύπηρεσιών ως Ανεξάρτητης Αρχής, σύµφωνα τις συνταγµατικές εγγυήσεις, το οποίο να στελεχωθεί και να δρα υπερκοµµατικά και να κρίνει µε διαφανή και αξιοκρατικά κριτήρια. Το ΑΣ∆Υ θα εγγυάται την αξιοκρατία των προσλήψεων και θα υλοποιεί τα πορίσµατα ΕλεγκτικώνΑρχών,  όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο, ο Συνήγορος του Πολίτη και οι Ελεγκτές ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης.

Για τον περιορισµό του µεγέθους της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης ένας βιώσιµος τρόπος υπάρχει: Υιοθέτηση και συνεπής εφαρµογή µιας µεσοπρόθεσµης πολιτικής προσλήψεων στο ∆ηµόσιο Τοµέα µε τον καθορισµό σχέσης αποχωρούντων-προσλαµβανοµένων υπέρ των πρώτων

 Αυτό θα διευκολύνει την παράλληλη ποιοτική αναβάθµιση της ∆ηµόσιας ∆ιοί- κησης, καθώς οι περιορισµένες προσλήψεις θα στραφούν στους τοµείς εκείνους όπου υπάρχουν πραγµατικές ανάγκες, σύµφωνα µε την επιδι- ωκόµενη ιεραρχική δοµή.

Η γενικευµένη χρήση της πληροφορικής στο δηµόσιο τοµέα όχι µόνο θα βελτιώσει την αποδοτικότητά του, αλλά και θα υπονοµεύσει την γραφειοκρατική νοοτροπία. Προτείνεται η δηµιουργία ενιαίου ηλεκτρο- νικού υποβάθρου για όλο το δηµόσιο τοµέα, όχι παράλληλα µε το σημερινό 

ταχυδροµικό σύστηµα αλλά µε σκοπό τη σταδιακή

αντικατάστασή του. Μέτρα που µπορούν να εφαρµοσθούν αµέσως-

 είναι:

 Η διάγνωση-αξιολόγηση της διοικητικής ικανότητας µονάδων

∆ηµόσιας ∆ιοίκησης πριν από την προσπάθεια αναδιοργάνωσης ή εισαγωγής µεθόδων ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, µε την εφαρ-

µογή- εκτίµηση συγκεκριµένων µεγεθών µέτρησης αποτελεσµατικότητας-

Η δηµιουργία των τεχνικών ύποδομών,η κατάρτηση δημοσίων ύπαλλήλων και η ενθάρρυνση της χρησιµοποίησης ηλεκτρονικών µέσων

Η κάθετη ηλεκτρονική διασύνδεση των υπηρεσιών κάθε υπουργείου.

Η οριζόντια διασύνδεση των υπουργείων µεταξύ τους.

 Η έναρξη λειτουργίας του e-procurement.

 Η θέσπιση ηλεκτρονικών υπογραφών.

 Η καθιέρωση ηλεκτρονικής διαβούλευσης για την κατάρτιση νόµων.

Η δηµιουργία ενιαίων βάσεων δεδοµένων, οι οποίες να είναι

συµβατές για όλους τους φορείς του ∆ηµοσίου.

 Η λειτουργία κέντρων υπηρεσιών µιας στάσης ανάλογων µε τα ΚΕΠ, αποκλειστικά για τις επιχειρήσεις.

Να αρχίσει, πιλοτικά, η µετατροπή κάποιων δηµοσίων υπηρεσιών σε διοικητικά αυτόνοµους  

οργανισµούς, που θα είναι υπεύθυνοι για

την παραγωγή συγκεκριµένου έργου και θα ελέγχονται γι’ αυτό µε κρι- τήρια αποτελεσµατικότητας.

Σύσταση ενιαίων διυπουργικών κλάδων προσωπικού για το σύνολο του δηµόσιου τοµέα, στους οποίους θα εντάσσονται όλοι οι υπάλληλοι που ανήκουν στην ίδια επιστηµονική-επαγγελµατική ιδιότητα και επιτετελουν τα ίδια, παρόµοια, η ανάλογα καθήκοντα,ανεξάρτητα από το υπουργείο στο οποίο υπηρετούν (π.χ. µηχανικοί, χηµικοί, διοικητικής ορ- γάνωσης). Η θέσπιση διυπουργικών κλάδων θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα κανονισµό µεταθέσεων που θα λαµβάνει υπόψη, τόσο τις συ- νολικές ανάγκες σε προσωπικό της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης όσο και τους στόχους σταδιοδροµίας των εργαζοµένων. Η αύξηση της κινητικότητας των δημοσίων ύπαλλήλων που μπορεί να διευκολυνθεί περαιτέρω και µε τη θέσπιση ανώτατου ορίου παραµονής τόσο µεταξύ υπουργείων όσο και υπηρεσιών-τοµέων, θα συνδράµει σηµαντικά στη βελτίωση της παραγωγικότητας και την αντιµετώπιση της στασιµότητας και φαινοµέ- νων διαφθοράς.

Η ποιοτική αναβάθµιση της εκπαίδευσης των δημοσίων ύπαλλήλων  για τη δηµιουργία ηγετικών στελεχών µε ικανότητες που θα συµβάλλουν στην αποτελεσµατική και ποιοτική δηµόσια διοίκηση. Στο ίδιο πλαίσιο, επιβάλλεται η αξιοποίηση των αποφοίτων της Εθνικής Σχολής ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης καθώς και η διαρκής εκπαίδευση δηµόσιων λειτουργών,ενω  

προτείνεται ακόµη η απόσπαση-µετάθεση-συµµετοχή

(sedondment) τους σε τοµείς δηµόσιας διοίκησης ανεπτυγµένων ευρω- παϊκών χωρών, προκειµένου να υπάρξει σηµείο αναφοράς για την ανάπτυξη παρόµοιων συστηµάτων, µε τις απαραίτητες βέβαια προσαρµογής

Η εκπόνηση πενταετούς πλάνου ύπηρεσιακών άναγκών  απο την κυβέρνηση 

 στο οποίο θα επισηµαίνονται οι αρµοδιότητες και οι υποχρε-

ώσεις κάθε εργαζοµένου και υπηρεσίας που επιτελεί, θέτοντας παράλληλα τις προτεραιότητες των εργασιών. Στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλεται 

η εφαρµογή ενός συστήµατος σύνδεσης µεταξύ της στοχοθέτησης και της ετήσιας αξιολόγησης των υπαλλήλων του δηµόσιου τοµέα για µισθολογική και επαγγελµατική εξέλιξη βάσει των ικανοτήτων.

Ολες αύτές τις θέσεις και τους προβληματισμούς του ΙΟΒΕ,τις γνωρίζει ο φορέας έλλήνων συνέλευσις μέσω του προέδρου του κυρίου άρτέμη σώρρα,και οι άπόλυτες λύσεις βρίσκονται μέσα στις προγραμματικές δηλώσεις του φορέα Ε.ΣΥ που άφορούν τον τομέα της βιομηχανίας

ένα μικρό δείγμα :

Η βιομηχανία θα δομηθεί να παρέχει αυτάρκεια σε όλους τους τομείς. Αυτό θα επιτευχθεί λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις παγκόσμιες συνθήκες για πιθανές συνεργασίες, εκτέλεση σχεδίων και επενδύσεων στους πιο νευραλγικούς τομείς.

Η Ελλήνων Πολιτεία θα καταστήσει το Ελληνικό κράτος πλήρως αυτοδύναμο βιομηχανικά και ενεργειακά θέτοντας το παγκόσμιο πρότυπο εφηρμοσμένης τέχνης του Λόγου.

ιδρυτική διακήρυξη ελλήνων συνέλευσις:

https://www.dropbox.com/s/vyaw1vtv3m8y11p/διακhρyξη-εσυ-τελικο.pdf?dl=0

προγραμματικές δηλώσεις ελλήνων συνέλευσις:

https://www.dropbox.com/s/pln8t496h3ro6ix/προγραμματικες-δηλωσεις-εσυ-25-10-2015.pdf?dl=0

-