το Συμβούμβούλιο της Επικρατείας μπλοκάρει την άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης νερού

 

 Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΤΟ ΝΕΟ

 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ

 ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ ΚΑΙ

 ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΚΟΛΟΣΣΟΥΣ. 

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΚΕΤΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ, ΑΦΟΥ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΕΩΝ ΑΝΗΚΑΝ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΛΛΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΑΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΙ.

ΌΜΩΣ Η ΤΑΣΗ ΑΝΤΙΣΤΡΑΦΗΚΕ (ΜΕ ΚΡΙΟ ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΤΗΣ ΘΑΤΣΕΡ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΛΗ) ΚΑΙ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΟ 2000, ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΕΙΣΔΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΖΩΤΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ. (ΣΕ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ, ΤΣΕΧΙΑ, ΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΡΟΥΜΑΝΙΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΜΕΞΙΚΟ, ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ, ΓΚΑΝΑ, ΣΕΝΕΓΑΛΗ Κ.Λ.Π.). ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟ 2011 ΠΕΡΙΠΟΥ 909 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΔΡΕΥΟΝΤΑΝ ΑΠΟ «ΙΔΙΩΤΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ» ΕΝΑΝΤΙ 681 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΟ 2007.

«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ»

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΙ ΚΟΛΟΣΣΟΙ, ΟΠΩΣ ΟΙ GOLDMAN SACHS, JP MORGAN CHASE, CITIGROUP, UBS, DEUTSCHE BANK, CREDIT SUISSE, MACQUARIE BANK, BARCLAYS, BLACKSTONE, ALLIANZ ΚΑΙ HSBC BANK, ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΕΔΡΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ. 

ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΟΠΩΣ Η ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΠΟΥΣ (300.000 ΕΚΤΑΡΙΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΟ ΑΜΕΡΙΚΗ), Ο WARREN BUFFET ΜΕ ΤΗ NALCO ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΙΑΤΕΣ LI KA-SHING ΚΑΙ MANUEL PANGILINAN ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΤΑΡΙΩΝ ΓΗΣ ΜΕ ΥΔΡΟΦΟΡΕΙΣ, ΛΙΜΝΕΣ, ΠΟΤΑΜΟΥΣ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

.
ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ PAULSON & CO, ΤΟ HEDGE FUND ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥ ΤΖΟΝ ΠΟΛΣΟΝ, ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ 10% ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ ΕΝΑΝΤΙ 86 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΑΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ 61,3% ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΎΔΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΤΑΙΠΕΔ), ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ SUEZ S.A. Η ΟΠΟΙΑ, ΑΣ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΠΩΣ ΤΟ 2011 ΕΙΧΕ 124 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ «ΠΕΛΑΤΕΣ» ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΙ «ΓΙΕΣΜΕΝ»ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΥΑΘ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ ΣΤΗ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΤΑΤΡΑΚ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΣΕ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΙ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΣΤΙΣ 14 ΜΑΪΟΥ 2014 Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΠΕΛΙΕ, PH. SAUREL, ΜΕ ΤΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ «ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ», ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟ. Ο Κ. SAUREL ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΠΩΣ Η ΠΟΛΗ ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟ 25ΕΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ VEOLIA ΚΑΙ ΑΠΟ 1ΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Ο ΔΗΜΟΣ ΘΑ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ 10% ΚΑΙ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΝΕΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ 1985 ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΟΥ (ΛΕΓΕ ΜΕ ΖΑΚ ΣΙΡΑΚ) Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΜΕ ΔΥΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ LEASE ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ SUEZ ΚΑΙ VEOLIA ΙΣΟΜΕΡΩΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ.

 ΑΠΟ ΤΑ 0,75 ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΧΡΕΩΝΟΤΑΝ ΤΟ ΚΥΒΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΝΕΡΟΥ ΤΟ 1985 Η ΤΙΜΗ ΕΙΧΕ ΕΚΤΟΞΕΥΘΕΙ ΣΤΑ 2,75 ΕΥΡΩ ΤΟ 2007.

ΉΤΑΝ ΤΕΤΟΙΑ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΠΟΥ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΠΕΡΤΡΑΝ ΝΤΕΛΑΝΟΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΝΑ «ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ» ΤΟ ΝΕΡΑΚΙ ΤΟ 2010.

 Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ – ΠΩΣ Ο ΟΛΕΘΡΙΟΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΡΛΟΣ ΜΕΝΕΜ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΟ 60% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ ΠΑΡΟΧΟΥΣ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 1993. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2001 Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΕΣΤΟΡ ΚΙΡΧΝΕΡ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟ 2006 ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΆΙΡΕΣ.

«ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΣΑΜΠΑ»

ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ, Ο PETER BRABECK-LETMATHE, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ NESTLE, ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΩΝΑΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ, ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟ 2013 ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ: 

«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ. ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΩ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ: ΠΑΝΤΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΡΚΕΤΟ, ΚΑΘΑΡΟ, ΑΣΦΑΛΕΣ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ (50-100 ΛΙΤΡΑ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ) ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΤΟΥ* Η ΝΑ ΠΛΕΝΕΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ.

 ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ. ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2015 ΠΕΡΙΠΟΥ 1,8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΖΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΝΕΡΟΥ. Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΠΟΡΟ. ΤΟ ΝΕΡΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ. ΤΟ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΞΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΝΕΡΟΥ».

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΤΗΝ (ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ) ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΩΣ ΑΠΟΡΡΟΦΑ (ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ) ΤΟ 95% ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ …ΤΙΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ: «ΤΟ ΝΕΡΟ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ. Η ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΙΚΕΣ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ», ΚΑΤΑΛΗΞΕ Ο BRABECK, ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ.

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ, ΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΚΕΡΔΟΣ. ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ Η ΑΠΟΦΑΝΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ DOW CHEMICAL. Ο ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΟΣ ANDREW LIVERIS ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 2008 ΠΩΣ «ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ».
ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, Η ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ, ΤΑ HEDGE FUNDS ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ. Η GOLDMAN SACHS ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕ ΜΕΤΑΞΥ 2006 ΚΑΙ 2012 ΠΕΡΙΠΟΥ 10 ΔΙΣ. ΔΟΛΑΡΙΑ ΓΙΑ «ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ» ΣΤΟ ΝΕΡΟ. ΜΟΝΟ ΤΟ 2008, ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕ Η NEW YORK TIMES, ΟΙ GOLDMAN SACHS, MORGAN STANLEY, CREDIT SUISSE, KOHLBERG KRAVIS ROBERTS, ΚΑΙ CARLYLE ΕΙΧΑΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙ 250 ΔΙΣ. ΔΟΛΑΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣ ΥΔΑΤΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ.

ΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ ΑΥΤΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΣΕ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ «ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΙΟ ΖΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ». Η CITI GROUP ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ «Η ΑΓΟΡΑ ΝΕΡΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΠΙΣΚΙΑΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ, ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΩΝ ΜΕΤΑΛΛΩΝ».

ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΣΥΝΕΤΑΞΑΝ ΚΑΙ ΟΙ UBS ΚΑΙ CREDIT SUISSE. ΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΤΗΣ JPMORGAN ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΤΩΝ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΣΤΑ 16 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ. ΤΟ DOWJONES FINANCIAL NEWS ONLINE ΥΠΟΛΟΓΙΖΕ ΤΟ 2007 ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ 3 ΚΑΙ 4,3 ΤΡΙΣ. ΕΥΡΩ.

«ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ» ΧΩΡΙΣ ΡΙΣΚΟ

Η GOLDMAN SACHS ΣΗΜΕΙΩΝΕ ΠΩΣ «ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΕ ΤΟ «ΜΠΟΥΜ» ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΘΑ ΑΝΤΑΜΕΙΦΘΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ. ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΜΙΑΝ ΑΓΟΡΑ 425 ΔΙΣ.

 ΔΟΛΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΝΕΡΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΗΣ».

ΤΟ 2007 Η BARCLAYS CAPITAL ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ PROTECTED DISTRIBUTION LIMITED (PDL) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟΥ FUND ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ 9% – 11% ΕΤΗΣΙΩΣ. ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΝΕΡΟΥ ΕΓΓΥΗΘΗΚΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ ΚΑΤΑ 100% ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΩΡΙΜΑΣΗ ΤΟΥ FUND ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2017. ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΛΙΒΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΕΙΧΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, ΤΟ 1997 ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΤΗΣΙΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ 15% ΣΤΟΥΣ «ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ» ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ COCHABAMBA. ΜΕ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ, ΕΓΓΥΗΜΕΝΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΤΟ 1999.

ΜΙΑ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΛΚΥΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΙΝΔΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Η ΙΝΔΙΑ ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (CITI, BLACKSTONE, IDFC) ΑΝ ΚΑΙ ΧΩΡΕΣ ΟΠΩΣ Η ΓΑΛΛΙΑ (VEOLIA, SUEZ) ΚΑΙ Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ (DEUTSCHE BANK, CHEUNG KONG INFRASTRUCTURE) ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ.

ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΣΥΝΔΥΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΞΑΓΟΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΣΥΧΝΑ ΤΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΒΡΟΧΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ.

ΌΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ ΟΠΟΥ ΤΟ ΔΝΤ ΕΠΕΒΑΛΕ ΣΤΗ «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΗ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΦΟΥΧΙΜΟΡΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΝΕΡΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΕΓΕΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΤΟΥΣ.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΌΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΚΤΗΜΑΤΙΑ GARY HARRINGTON ΑΠΟ ΤΟ ΌΡΕΓΚΟΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ 30 ΗΜΕΡΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΛΗΣΕ ΝΕΡΟ ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΚΤΑΣΗ 170 ΕΚΤΑΡΙΩΝ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΥ T. BOONE PICKENS Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΕΡΟΥ» ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΦΟΡΕΑ OGALLALA ΕΚΤΑΣΗΣ 200.000 ΕΚΤΑΡΙΩΝ ΓΙΑ ΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΗ 246 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΛΙΤΡΩΝ ΝΕΡΟΥ.

«ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΦΘΗΝΟ ΣΗΜΕΡΑ»

ΌΜΩΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ «ΒΑΡΩΝΟΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ»; ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΜΥΘΕΥΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ («ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΦΘΗΝΟΤΕΡΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ») ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΦΘΑΛΜΑ ΨΕΥΔΕΣ ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ. ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΛΛΟΥ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΠΩΣ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΝΕΡΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ. ΠΑΝΩ ΑΠΟ 15% ΕΤΗΣΙΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ.
ΣΥΝΟΔΕΥΤΗΚΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΕ ΠΑΤΑΓΩΔΕΙΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΤΩΝ «ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ» ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ. ΄ΌΠΩΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, ΤΗΣ ΤΖΑΚΑΡΤΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΤΣΑΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΤΑΡ ΕΣ-ΣΑΛΑΜ. ΣΤΗΝ ΚΟΤΣΑΜΠΑΜΠΑ, ΤΡΙΤΗ ΣΕ ΜΕΓΕΘΟΣ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΒΟΛΙΒΙΑΣ, ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ΜΟΛΙΣ ΠΗΡΑΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΟ ΔΙΑΔΟΧΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ 38% ΣΥΝ 20% ΣΥΝ 25%.

Η ALLIANZ SE ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΕ ΤΗΝ ALLIANZ RCM GLOBAL WATER FUND ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΠΩΣ «ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΛΚΥΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ. Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΥΣΚΟΤΙΖΕΙ ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΗ ΕΛΛΕΙΨΗ: ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ. ΈΝΑ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ… ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΊΣΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΕΡΟΥ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ».

ΕΥΚΡΙΝΕΣΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΕΚΤΙΝΑΞΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ Η CITIGROUP ΠΡΟΕΤΡΕΠΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΝΕΡΟΥ» ΝΑ ΜΗΝ ΠΩΛΟΥΝ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΩΝ 50 ΔΟΛΑΡΙΩΝ ΑΝΑ ΣΤΡΕΜΜΑ ΑΛΛΑ ΜΕΣΩ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΆΝΤΛΗΣΗΣ ΜΕ 3.000 ΔΟΛΑΡΙΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΝΙΣΤΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΤΙΜΗΣΗ 6.000%.

ΣΕ ΕΝΑ «ΦΥΣΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ» (ΟΠΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΔΙΚΤΥΟ) ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΎΔΡΕΥΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ Η ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ. ΈΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ: Η ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΓΑΘΟ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΑ.

ΌΜΩΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΤΑ

 ΚΟΡΑΚΙΑ ΑΥΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ

 ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

 ΣΥΝΕΡΓΟΥΣ, ΤΟΣΟ ΠΕΙΘΗΝΙΟΥΣ ΚΑΙ

 ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ

 ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟΥΣ

 ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ

 ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΙΣΟΥΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ. ΟΙ

 ΔΕΥΤΕΡΟΙ, ΟΙ ΑΣΠΟΝΔΥΛΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ

 «ΦΟΥΧΙΜΟΡΙ» – ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ

 ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

 – ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΝ

 ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ

 ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ

 ΠΩΛΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΥΔΑΠ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ 4,3

 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΛΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΑΘ

 (510.000), ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ

 ΠΙΟ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. ΑΝ

 ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ…

 ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ, ΟΤΑΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΦΟΡΟ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ «ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΡΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΕΣ ΤΟΥΣ»

ΑΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ,ΠΟΥ ΕΔΩ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΝΕΡΟ,ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

https://www.koutipandoras.gr/article/h-alhoeia-gia-to-skandalo-toy-batopedioy

 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

 

ΌΤΑΝ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΟΥ 2007 ΤΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ «ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ» ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΚΙΝΗΤΑ-ΦΙΛΕΤΑ, ΛΙΓΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΕ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΘΑ ΣΥΝΤΑΡΑΣΣΕ ΣΥΘΕΜΕΛΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ, ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΗ 27.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ. ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΑ ΤΟΥ 11ΟΥ ΑΙΩΝΑ Η ΜΟΝΗ ΙΣΧΥΡΙΖΟΤΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΩΣ Η ΛΙΜΝΗ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΡΟΔΟΠΗΣ ΚΑΙ ΞΑΝΘΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ.

ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΠΕΡΡΙΠΤΕ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ. ΩΣΤΟΣΟ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΤΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΤΗΜΑΤΩΝ ΕΛΑΒΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΕΙ ΚΑΙ ΠΥΡΟΔΟΤΩΝΤΑΣ ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΠΡΟΣΦΕΥΓΕΙ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΟΤΙ Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ. ΤΟ 2004, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΕ ΨΗΦΟΥΣ 2-1 ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ 27.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΒΙΣΤΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΧΘΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗ ΜΟΝΗ, ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ, Η ΜΕΙΟΨΗΦΟΥΣΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ ΜΑΡΙΑ ΨΑΛΤΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΕΠΙ ΜΗΝΕΣ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ. ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ, Ο ΤΟΤΕ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ. ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ ΠΑΡΟΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΡΝΕΙΤΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ

ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΔΟΥΚΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2005 Ο ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΠΟΘΑΝΩΝ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ. ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΕΚΕΙΝΗΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΕ ΦΕΚ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ, Ο ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ. ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΟΙΚΟΠΕΔΑ-ΦΙΛΕΤΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΜΙΑ ΕΚΤΑΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΒΑΣΕΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΞΙΑ ΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΟΜΗΣΗ. ΓΙΑ ΗΘΙΚΗ ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΔΙΚΗ ΜΕΤΑΞΥ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ.

ΣΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ, Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΓΙΑ ΔΟΜΗΣΗ ΓΗ ΤΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ ΑΠΟΤΙΜΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΕΣ ΤΙΜΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ, ΕΝΩ ΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ-ΦΙΛΕΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ. ΟΙ ΔΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ, ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΝΔ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΕΛΕΚΗ, ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΦΑΣΤ ΤΡΑΚ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΥΣΚΑΜΠΤΟΥ ΚΑΤΑ Τ’ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ.

ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 60.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΓΗΣ, ΣΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 250 ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΙΜΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΕ ΑΚΡΙΒΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΩΣ Η ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ. ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΥΣΤΑΘΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΕ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ.

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΩΝ ΔΙΑΤΑΣΣΕΤΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ. Ο ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΝΙΔΑΣ ΩΣΤΟΣΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΣΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΦΡΑΣΗ «ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΘΗΣΑΝ», ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ ΤΗ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ.

ΟΙ ΔΥΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ, Ο ΗΛΙΑΣ ΚΟΛΛΙΟΥΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΘΟΡΥΒΟ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΥΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΤΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΠΕΝΤΕ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΝΔ: ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΔΟΥΚΑ, ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΠΑΣΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΝΤΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΑΠΙΣΤΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.

ΠΩΣ ΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΕΠΙΧΕΙΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, Ο ΤΟΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 2009. ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΑ ΠΙΘΑΝΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ, ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΕΞΑΜΒΛΩΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ, ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΗ.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΩΣΤΟΣΟ, ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΩΝ. ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΟΥΚΑΣ, ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΟΣ, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΖΗΜΙΩΣΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΕΝΩ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΔΟΛΟ.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΣΤΟ ΒΟΥΛΕΥΜΑ ΤΟΥ:

-ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΔΟΥΚΑ ΟΤΙ «ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΔΟΛΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΖΗΜΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΣΕ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΑ 15.000 ΕΥΡΩ, ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ ΩΣ ΖΗΜΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 390 Π.Κ., ΙΔΙΩΣ ΔΕ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΛΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΞΙΑ, ΜΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΨΗΛΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ».

-ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΜΠΑΣΙΑΚΟ ΠΩΣ «ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ, ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ AΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΖΗΜΙΩΣΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΕ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΙΣ 15.000 ΕΥΡΩ, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η Ι.Μ. ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ AΠΟΦΑΣΕΙΣ ΩΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΙ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ, ΑΡΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΜΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΠΟ ΜΗ ΚΥΡΙΟ, ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ» ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΟΤΙ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ «ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΠΟΤΕ, ΕΝΩ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ».

-ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΟΝΤΟ ΟΤΙ «ΖΗΜΙΩΣΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ» ΚΙ ΕΝΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΤΑΝ ΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ «ΣΥΝΥΠΕΓΡΑΨΕ ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΜΠΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΔΟΥΚΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΕΘΕΣΑΝ ΣΤΗΝ Κ.Ε.Δ. ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ BΙΣΤΩΝΙΔΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ».

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

ΕΝΩ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΑΣΚΕΙ ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΑΠΕΔΙΔΕ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΕΤΡΕΨΑΝ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ ΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.

ΤΟ 2015, ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΟ ΤΖΑΝΕΡΙΚΟ, ΜΥΡΣΙΝΗ ΠΑΠΑΧΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΑΜΑΝΟΥΔΗ ΕΚΔΙΔΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΛΙΜΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΧΘΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΚΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΧΘΗΚΑΝ. ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΧΕΙ ΑΣΚΗΘΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΣΤΟΝ ΆΡΕΙΟ ΠΑΓΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΑΝΤΩΣ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.

ΕΝ ΤΕΛΕΙ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ ΟΤΙ Η ΛΙΜΝΗ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΚΤΑΣΗΣ 27.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΘΩΩΘΗΚΑΝ. ΚΑΝΕΙΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΧΘΗΚΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΩΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ, ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΔΟΛΟ ΚΑΙ ΠΩΣ Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΦΕΙΛΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥΣ ΟΤΙ Η ΛΙΜΝΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΚΡΙΝΕ ΠΩΣ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΕΚΤΕΛΟΥΣΑΝ ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΩΣΤΟΣΟ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ «ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΜΕΝΩΝ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΝΙΔΑ ΥΠΟΥΡΓΩΝ, ΑΦΟΥ Η ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΗ ΠΑΥΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΩΝ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ.

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ, ΟΤΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΙΚΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΠΟΤΕ -ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΠΡΟΩΡΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ- ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ Η ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ, ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑΣ ΜΑΝΤΕΛΗ, Η ΟΠΟΙΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, ΕΠΑΙΞΕ «ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ».

Ως αδιαίρετο σύνολο έκρινε το ΣτΕ το δίκτυο μεταφοράς νερού της ΕΥΔΑΠ από τα φράγματα στην Αθήνα και με απόφασή του φρέναρε τον διαγωνισμό για την ανάθεση σε ιδιώτες της συντήρησης και λειτουργίας του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος, που εξυπηρετεί περίπου 5 εκατομμύρια πολίτες.

 Ο διαγωνισμός αφορούσε την ανάθεση μέσω σύμπραξης με ιδιώτη της συντήρησης και λειτουργίας για 20 έτη των φραγμάτων και ταμιευτήρων Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα και Υλίκης, των γεωτρήσεων της Πάρνηθας και του βοιωτικού κάμπου, των υδραγωγείων και των δικτύων μεταφοράς του νερού στα αντλιοστάσια.

Με την ομόφωνη απόφασή 1886/2022 της μείζονος σύνθεσης του Δ’ Τμήματος του ΣΤΕ επί της προσφυγής που είχαν καταθέσει οι φορείς και εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ, το ανωτατο ακυρωτικό δικαστήριο δέχεται ότι:

• Η παροχή ύδρευσης είναι ένα ενιαίο σύστημα από τις πηγές μέχρι τις βρύσες και ότι η ΕΥΔΑΠ και η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ «αποτελούν ενιαίο λειτουργικό σύστημα»,
• Το ως άνω «ενιαίο λειτουργικό σύστημα» πληροί τους όρους του Συντάγματος, όπως αυτοί ερμηνεύθηκαν από τις Ολ.ΣτΕ 1906/2014 και 190/2022, δεδομένου ότι αφενός η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αφετέρου η ΕΥΔΑΠ ελέγχεται από το Δημόσιο δια της κατοχής της πλειοψηφίας, τουλάχιστον, του μετοχικού κεφαλαίου από αυτό.
• Η έννοια του άρθρου 114 του ν. 4812/2021, «κατά τη σύμφωνη προς το Σύνταγμα ερμηνεία», όπως και του νόμου περί ΣΔΙΤ, δηλ. του ν. 3389/2005, είναι ότι η παραχώρηση με ΣΔΙΤ είναι επιτρεπτή μόνο για την εκτέλεση «συγκεκριμένου κάθε φορά έργου ή την παροχή συγκεκριμένης υπηρεσίας» και όχι, όπως εν προκειμένω, «για την εν γένει συντήρηση και λειτουργία του ΕΥΣ στο σύνολό του».

• Με αφορμή την αίτηση ακυρώσεως κατά της υπ’ αριθ. 206/25.04. 2012 απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (Δ.Ε.Α.Α.), με την οποία προβλέφθηκε η μεταβίβαση του 34% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ) Α.Ε. στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ Α.Ε.), με την προοπτική της περεταίρω μεταβίβασής του σε ιδιώτες επενδυτές, το Δικαστήριο έκρινε ότι:

  • Οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης δεν αποτελούν δραστηριότητες αναπόσπαστες από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας, κατά συνέπεια μπορούν να παρέχονται από Ανώνυμες Εταιρίες που ανήκουν στο Δημόσιο
  • Στην περίπτωση που το Ελληνικό Δημόσιο μεταβιβάσει σε ιδιώτες το ποσοστό των μετοχών που εξασφαλίζει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και τη δυνατότητα εκλογής από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων, της πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο είναι το ανώτατο διοικητικό όργανο της εταιρείας που διαμορφώνει τη στρατηγική και πολιτική της ανάπτυξής της και διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία της, τότε η επιχείρηση χάνει το δημόσιο χαρακτήρα της και ιδιωτικοποιείται ‘ουσιαστικά’.
  • «Η δε κατ’ ουσίαν μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία».
  • Η αβεβαιότητα αυτή ως προς τη συνέχεια της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με αυτόν τον βαθμό αναγκαιότητας όπως η υπηρεσία ύδρευσης και αποχέτευσης έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 5 παρ. 5 Σ με το οποίο κατοχυρώνεται το ατομικό δικαίωμα στην προστασία της υγείας, καθώς και με το άρθρο 21 παρ. 3 Σ που υποχρεώνει το Κράτος να μεριμνά για την υγεία των πολιτών.
  • «Συνεπώς, η αποξένωση του Ελληνικού Δημοσίου από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., του οποίου η διατήρηση είναι αναγκαία – υπό το δεδομένο νομικό καθεστώς – για να μη μετατραπεί η δημόσια επιχείρηση σε ιδιωτική, συνιστά παράβαση των άρθρων 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος και για τον λόγο αυτό, που βασίμως προβάλλεται, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλομένη απόφαση της ΔΕΑΑ κατά το μέρος της, με το οποίο μεταβιβάζονται στο ΤΑΙΠΕΔ και οι τελευταίες μετοχές της εταιρείας που έχει στην κυριότητά του το Ελληνικό Δημόσιο».
    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟλΣτΕ 1906/2014

  Ελένη Λάππα,
  Φοιτήτρια ΠΜΣ Δημοσίου Δικαίου, ΑΠΘ

   Η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας απασχολεί τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Συγκεκριμένα, η αφαίρεση των επιχειρήσεων αυτών από το δημόσιο τομέα με προεδρικά διατάγματα και η μετατροπή τους σε κρατικές Ανώνυμες Εταιρίες που διέπονται από το ιδιωτικό Δίκαιο[1], η ‘τυπική’ δηλαδή ιδιωτικοποίησή τους, η οποία άνοιξε το δρόμο για  την μετέπειτα ‘ουσιαστική’ ιδιωτικοποίησή τους[2], αποτέλεσε την αφορμή για τη σκιαγράφηση των συνταγματικών ορίων που διέπουν την αποχώρηση του Κράτους από τον τομέα των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.

  Κατά την επεξεργασία των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων, το Συμβούλιο αντιμετώπισε με ενιαίο τρόπο τις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις, κατασκευάζοντας ένα νομολογιακό κανόνα τον οποίο ακολούθησε σταθερά μέχρι την ΟλΣτΕ 1906/1992[3]: από τις διατάξεις 23 παρ. 2, 29 παρ. 3 και 106 παρ. 3 Σ, προκύπτει ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις που παρέχουν αγαθά ζωτικής σημασίας για το κοινωνικό σύνολο «ασκούν πράγματι δημόσια υπηρεσία». Και αυτό γιατί οι επιχειρήσεις αυτές «επιδιώκουν τον δημόσιο σκοπό της διασφαλίσεως στο κοινωνικό σύνολο εκείνων των ζωτικών αγαθών, χωρίς τα οποία δεν υφίστανται οι ομαλοί όροι για την κατά τα σύγχρονα κριτήρια  αξιοπρεπή διαβίωση του ανθρώπου και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και δραστηριότητας του που του εγγυώνται τα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος». Η υπαγωγή τους στην κατηγορία της δημόσιας υπηρεσίας συνεπάγεται ότι «και στις επιχειρήσεις αυτές ισχύει η αρχή της συνεχούς λειτουργίας που διέπει τη Δημόσια Διοίκηση», αρχή η οποία «τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους που οφείλει να την πραγματώνει αυτοδυνάμως οσάκις απειλείται». Κατά συνέπεια, «οι επιχειρήσεις που παρέχουν αγαθά ζωτικής σημασίας, ανεξαρτήτως του νομικού των ενδύματος, τελούν πάντοτε υπό την εξάρτηση και την εποπτεία του Κράτους, από την οποία δε γίνεται να εξέλθουν» και αυτό «ούτως ώστε να παρέχουν συνεχώς προς το κοινωνικό σύνολο καλής ποιότητας αγαθά και υπηρεσίες». Ως προς το ‘νομικό ένδυμά’ τους, το Δικαστήριο έκρινε ότι :

  «από τις προαναφερθείσες συνταγματικές διατάξεις, ιδίως δε εκείνη της παρ. 3 του αρ. 106 συνάγεται ότι (…) οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας μπορούν να λειτουργούν είτε κατά τους κανόνες του δημοσίου δικαίου, είτε κατά τους κανόνες του ιδιωτικού δικαίου, ανήκουσες στην τελευταία περίπτωση, είτε αποκλειστικώς στο Κράτος, είτε εν μέρει σε αυτό, είτε σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού δικαίου εξυπηρετούντα το δημόσιο σκοπό με τη μέθοδο της παραχωρήσεως (concession) ή άλλως πώς»[4].

  Με τα προαναφερθέντα πρακτικά επεξεργασίας διατυπώθηκαν για πρώτη φορά οι συνταγματικοί κανόνες που διέπουν την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Πρώτον, ο νομοθέτης δε δεσμεύεται όσον αφορά στη νομική μορφή των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Οι σχετικές υπηρεσίες μπορούν να προσφέρονται είτε αποκλειστικά από το Κράτος, είτε από το Κράτος σε συνδυασμό με ιδιωτικούς φορείς, είτε τέλος αποκλειστικά από ιδιωτικούς φορείς. Δεύτερον, οι επιχειρήσεις αυτές, ανεξάρτητα από τη νομική τους μορφή, δεσμεύονται παγίως από τις αρχές που διέπουν το καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας: α) η αρχή της συνεχούς –και αδιάλειπτης- λειτουργίας, με την έννοια ότι οι σχετικοί φορείς δεν μπορούν να παύσουν τη λειτουργία τους ή να μεταβάλλουν το αντικείμενό τους και β) η αρχή της ποιοτικής παροχής των υπηρεσιών[5]. Τρίτον, προκειμένου να διασφαλιστεί η εφαρμογή των παραπάνω υποχρεώσεων που  απορρέουν από το καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας τελούν διαρκώς υπό την εξάρτηση, την εποπτεία και τη νομική εγγύηση του Κράτους[6].

  Με την ΟλΣτΕ 1906/2014, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας διαφοροποιείται σημαντικά από την προηγούμενη θέση του δικαστηρίου πάνω στο ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Με αφορμή την αίτηση ακυρώσεως κατά της υπ’ αριθ. 206/25.04. 2012 απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (Δ.Ε.Α.Α.), με την οποία προβλέφθηκε η μεταβίβαση του 34% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ) Α.Ε. στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ Α.Ε.), με την προοπτική της περεταίρω μεταβίβασής του σε ιδιώτες επενδυτές, το Δικαστήριο έκρινε ότι[7]:

  • Οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης δεν αποτελούν δραστηριότητες αναπόσπαστες από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας, κατά συνέπεια μπορούν να παρέχονται από Ανώνυμες Εταιρίες που ανήκουν στο Δημόσιο
  • Στην περίπτωση που το Ελληνικό Δημόσιο μεταβιβάσει σε ιδιώτες το ποσοστό των μετοχών που εξασφαλίζει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και τη δυνατότητα εκλογής από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων, της πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο είναι το ανώτατο διοικητικό όργανο της εταιρείας που διαμορφώνει τη στρατηγική και πολιτική της ανάπτυξής της και διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία της, τότε η επιχείρηση χάνει το δημόσιο χαρακτήρα της και ιδιωτικοποιείται ‘ουσιαστικά’.
  • «Η δε κατ’ ουσίαν μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία».
  • Η αβεβαιότητα αυτή ως προς τη συνέχεια της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με αυτόν τον βαθμό αναγκαιότητας όπως η υπηρεσία ύδρευσης και αποχέτευσης έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 5 παρ. 5 Σ με το οποίο κατοχυρώνεται το ατομικό δικαίωμα στην προστασία της υγείας, καθώς και με το άρθρο 21 παρ. 3 Σ που υποχρεώνει το Κράτος να μεριμνά για την υγεία των πολιτών.
  • «Συνεπώς, η αποξένωση του Ελληνικού Δημοσίου από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., του οποίου η διατήρηση είναι αναγκαία – υπό το δεδομένο νομικό καθεστώς – για να μη μετατραπεί η δημόσια επιχείρηση σε ιδιωτική, συνιστά παράβαση των άρθρων 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος και για τον λόγο αυτό, που βασίμως προβάλλεται, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλομένη απόφαση της ΔΕΑΑ κατά το μέρος της, με το οποίο μεταβιβάζονται στο ΤΑΙΠΕΔ και οι τελευταίες μετοχές της εταιρείας που έχει στην κυριότητά του το Ελληνικό Δημόσιο».

   Μια πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει επί της απόφασης είναι ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκτιμώντας ότι η ‘ουσιαστική’ ιδιωτικοποίηση συνεπάγεται αβεβαιότητα ως προς τη συνέχεια της παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, προέβη σε μια αφηρημένη οικονομικό – πολιτική εκτίμηση, η οποία δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκεται εντός των ορίων που διέπουν τον έλεγχο συνταγματικότητας. Πιο συγκεκριμένα, στο πλαίσιο ενός ουδέτερου –αναφορικά με το ζήτημα της συμμετοχής του Κράτους στην οικονομία- Συντάγματος, όπως το ελληνικό[8], γίνεται δεκτό πως μόνο ο νομοθέτης κατέχει τη διαπλαστική εξουσία να εκτιμήσει ποιό είναι το καταλληλότερο μέσο (δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας παροχής) προκειμένου να εκπληρώσει τον επιδιωκόμενο σκοπό, τη διασφάλιση δηλαδή της ίσης και καθολικής πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες[9]. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε δεσμεύεται από τη συνταγματικώς επιβαλλόμενη υποχρέωση να ρυθμίσει επαρκώς την εποπτεία του Κράτους στον επιχειρηματικό τομέα της κοινής ωφέλειας. Με λίγα λόγια, ο νομοθέτης, κατά την οργάνωση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, διατηρεί ταυτόχρονα μια ευχέρεια και μια υποχρέωση: μπορεί να επιλέξει ελεύθερα ανάμεσα στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορεί όμως να μην ορίσει και μην διασφαλίσει την εποπτική παρουσία του Κράτους. Κατά συνέπεια, ο δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας των διατάξεων που προβλέπουν την ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας δεν μπορεί να εισχωρεί στη διαπλαστική εξουσία του νομοθέτη (παρά μόνο οριακά) από τη στιγμή που ο δικαστής ούτε τις σχετικές γνώσεις έχει, ούτε, πολύ περισσότερο, τη δημοκρατική νομιμοποίηση για να αναλαμβάνει ρυθμιστικό ρόλο σε τόσο σημαντικά πολιτικά ζητήματα. Διαφορετικά, προβαίνει σε έναν έλεγχο πολιτικό, σε έναν έλεγχο σκοπιμότητας, αμφισβητώντας την πολιτική – ιδεολογική επιλογή του νομοθέτη[10]. Αυτό που δύναται και οφείλει να εξετάσει ο δικαστής στις περιπτώσεις αυτές είναι κατά πόσο ο νομοθέτης, κατά την άσκηση της διαπλαστικής του εξουσίας, έλαβε υπόψη του τον περιορισμό που η υπαγωγή των επιχειρήσεων αυτών στο καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας προβλέπει: τη διασφάλιση, μέσω της θέσπισης ενός επαρκούς ρυθμιστικού πλαισίου, της εποπτείας του Κράτους.

  Περισσότερο αναμενόμενη λοιπόν, βάσει και των προεκτεθέντων πρακτικών επεξεργασίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, , θα ήταν να μην κριθεί καταρχήν αντισυνταγματική η μεταβίβαση του 34% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ, εφόσον ο νομοθέτης δε συναντά ως προς αυτό κάποιο περιορισμό από το Σύνταγμα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι διασφαλίζεται η εποπτεία του Κράτους επί της επιχείρησης, όπως υπαγορεύει το καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας στην οποία υπάγονται οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (αρ. 23 παρ. 2, 29 παρ. 3 και 106 παρ. 3 Σ) ενόψει του απολύτως αναγκαίου για την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών χαρακτήρα τους (αρ. 2 και 5 παρ. 1 Σ). Στην περίπτωση αυτή το Δικαστήριο θα όφειλε να εξετάσει τη συνδρομή της συνταγματικώς προβλεπόμενης προϋπόθεσης της κρατικής εποπτείας επί της δημόσιας υπηρεσίας και από αυτό να κρίνει τη συνταγματικότητα ή μη της ιδιωτικοποίησης.

  Παρόμοια συλλογιστική ακολούθησε η μειοψηφία της απόφασης, η οποία έκρινε ως εξής: από τα άρθρα 5 παρ. 1, 2, 5 και 21 παρ. 3 Σ προκύπτει η υποχρέωση του Κράτους και των ΟΤΑ να παρέχουν συνεχώς πόσιμο νερό. Η αποστολή αυτή, σύμφωνα με την ίδια άποψη,

  ‘μπορεί να επιδιωχθεί είτε με υπηρεσίες που ανήκουν οργανικά στο κράτος και στους ΟΤΑ ή με νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, στα οποία μετέχουν το κράτος ή οι ΟΤΑ, ανεξάρτητα από το ποσοστό συμμετοχής τους, είτε με νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, στα οποία δεν μετέχουν το κράτος ή οι ΟΤΑ’.

  Στις δυο τελευταίες περιπτώσεις ο νομοθέτης οφείλει να εξασφαλίζει την κρατική εποπτεία έτσι ώστε να καθίσταται δυνατή η εφαρμογή των συνταγματικών επιταγών για συνεχή, επαρκή, υπό όρους υγιεινής και σε προσιτή τιμή παροχή πόσιμου ύδατος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξασφαλίζεται η κρατική εποπτεία λαμβανομένου υπ’ όψη ότι α) οι σκοποί και η διάρκεια της εταιρείας ορίζονται κατά τρόπο δεσμευτικό από τις οικείες νομοθετικές διατάξεις (1 παρ. 7 ν. 1068/1980, 1 παρ. 2 και 4 ν. 2744/1999), και β) σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 8 ν. 2744/1999 απαγορεύεται η εκποίηση των δικτύων υδρεύσεως και αποχετεύσεως που ανήκουν στην ΕΥΔΑΠ, των συναφών έργων και εγκαταστάσεων, καθώς και η σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε αυτά, επομένως η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ δεν προσκρούει στο Σύνταγμα.

  Η άποψη της μειοψηφίας αναγνωρίζει την ευχέρεια του νομοθέτη να επιλέγει την νομική μορφή που θεωρεί κατάλληλη προκειμένου να οργανώσει την παροχή των δημόσιων υπηρεσιών και συνδέει τη συνταγματικότητα της ρύθμισης με την εξασφάλιση της κρατικής εποπτείας. Ανεξαρτήτως της ορθότητας ή μη του τελικού συμπεράσματος, η μειοψηφία υιοθετεί μια στάση αυτοπεριορισμού πάνω στο πολιτικό-οικονομικό ζήτημα της ιδιωτικοποίησης και διατυπώνει την άποψή της εντός των ορίων που διέπουν τον έλεγχο συνταγματικότητας.

  Εφόσον το Δικαστήριο χρησιμοποίησε ως βάση μια παραδοχή, ότι δηλαδή η ‘ουσιαστική’ ιδιωτικοποίηση καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της παροχής υπηρεσιών, πρωτόγνωρη για τα μέχρι σήμερα νομολογιακά δεδομένα και επισφαλή λόγω του έντονα πολιτικού της χαρακτήρα, ήταν αναμενόμενο ότι και ο συλλογισμός που θα ανέπτυσσε θα είχε τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Προσπαθώντας μάλλον να αποφύγει τη διατύπωση ενός γενικού αυστηρού κανόνα -ο οποίος όμως θα ήταν συλλογιστικά συνεπέστερος δεδομένης της ούτως ή άλλως αυστηρής αφετηρίας-, το Δικαστήριο διακρίνει την υπηρεσία ύδρευσης και αποχέτευσης από τις λοιπές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και εξετάζει τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει η αβεβαιότητα στη συνέχεια και στην ποιότητα της παροχής μόνο ως προς αυτήν. Καταλήγει έτσι στο συμπέρασμα ότι η ‘ουσιαστική’ ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, παρ’ ότι συνεπάγεται σε κάθε περίπτωση αβεβαιότητα στην παροχή των σχετικών υπηρεσιών, συνιστά προσβολή του δικαιώματος στην υγεία (αρ. 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 Σ) μόνο στο βαθμό που αυτές προσφέρουν αγαθά απολύτως ζωτικής σημασίας.

  Η θέση ότι η ιδιωτικοποίηση μιας ζωτικής για την υγεία του πολίτη υπηρεσίας συνιστά αυτόματα προσβολή του δικαιώματος στην υγεία χαρακτηρίζεται, κατά την άποψή μας, από μια υπερβολή. Παρόλο που η ιδιωτικοποίηση μιας επιχείρησης σημαίνει αδιαμφισβήτητα την εισχώρηση του κερδοσκοπικού στοιχείου στη λειτουργία της και την απομάκρυνσή της από την αποκλειστική επιδίωξη του δημοσίου συμφέροντος, κάτι το οποίο μπορεί να έχει επιπτώσεις στη συνέχεια και στην ποιότητα της παροχής, δε σημαίνει αναγκαστικά και πλήρη απώλεια του αγαθού με συνέπεια την προσβολή της υγείας των πολιτών. Η απόσταση μεταξύ των δύο γεγονότων, της έκδοσης δηλαδή της απόφασης ιδιωτικοποίησης και της ενδεχόμενης προσβολής της υγείας των πολιτών είναι ιδιαίτερα μεγάλη ώστε να μπορεί βασίμως να υποστηριχθεί ότι αυτά συνδέονται μεταξύ τους με αιτιώδη συνάφεια.

  Κατά την άποψη που υποστηρίζεται εδώ, με βάση την παραδοχή ότι η ιδιωτικοποίηση ισούται με αβεβαιότητα ως προς την παροχή υπηρεσιών και ότι η κρατική εποπτεία συνιστά ένα μη επαρκές ανάχωμα, η αντισυνταγματικότητα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ θα μπορούσε να θεμελιωθεί ορθότερα στην παραβίαση της αρχής της συνεχούς και ποιοτικής παροχής που διέπει τις δημόσιες υπηρεσίες, στο καθεστώς των οποίων υπάγονται όπως είδαμε παραπάνω, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, σύμφωνα με τις διατάξεις των αρ. 23 παρ. 2, 29 παρ. 3 και 106 παρ. 3 Σ. Με αυτόν τον τρόπο η κρίση του δικαστηρίου θα βασιζόταν σε μία παραβίαση η οποία βρίσκεται σε μια μεγαλύτερη συνάφεια με τη μεταβίβαση της διοίκησης και του ιδιοκτησιακού ελέγχου της επιχείρησης σε ιδιώτες, απ’ ό,τι η προσβολή του δικαιώματος στην υγεία. Ακόμη δε περισσότερο, θα   εξασφάλιζε μία ενιαία προστασία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας από έναν ιδιαίτερα σοβαρό, σύμφωνα πάντα με τη θέση της απόφασης, γεγονός: την αβεβαιότητα ως προς τη συνέχεια παροχής των υπηρεσιών τους, η οποία ‘δε συγχωρείται’ από το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών, όπως αυτή θεμελιώνεται στα αρ. 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 Σ[11].

  Σε αυτό το σημείο φτάνουμε στο πιο σημαντικό ίσως ζήτημα που ανακύπτει από την ΟλΣτΕ 1906/2014. Ενώ το δικαστήριο κρίνει ότι η ‘μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας’, η αντίθεση με το Σύνταγμα δε θεμελιώνεται ούτε στην αρχή της συνεχούς και ποιοτικής παροχής που διέπει τις δημόσιες υπηρεσίες, ούτε όμως και στις διατάξεις των αρ. 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 Σ που προστατεύουν την αξιοπρεπή διαβίωση και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των πολιτών. Αντιθέτως θεμελιώνεται στα αρ. 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 Σ, τα οποία προστατεύουν το δικαίωμα στην υγεία (στην ατομική και κοινωνική του διάσταση αντίστοιχα).

  Με αυτό τον τρόπο η νομολογία προβαίνει για πρώτη φορά σε μια κατηγοριοποίηση, θα μπορούσαμε ίσως να πούμε, των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν όσες παρέχουν αγαθά, η έλλειψη των οποίων θέτει άμεσα σε διακινδύνευση την υγεία των πολιτών (όπως είναι η ύδρευση και η αποχέτευση). Στη δεύτερη κατηγορία εντάσσονται οι υπόλοιπες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, οι οποίες προσφέρουν αγαθά για την αξιοπρεπή διαβίωση και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των πολιτών (π.χ. διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου, συγκοινωνίες, τηλεπικοινωνίες, κ.λπ.). Η θέση αυτή ενισχύεται από τη διατύπωση που χρησιμοποιεί η ίδια απόφαση κατά την αξιολόγηση του έννομου συμφέροντος των αιτούντων:

  «Όπως δε είναι κοινώς γνωστό, η συνεχής και ικανοποιητική από κάθε άποψη παροχή των υπηρεσιών αυτών (δηλ. των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης) είναι, κατά κυριολεξία, ζωτικής σημασίας για τα φυσικά πρόσωπα και όχι απλώς μια παροχή υπηρεσιών κοινής ωφελείας προς αυτά».

  Με τον τρόπο αυτό, από το γενικό σύνολο των αγαθών ‘χωρίς τα οποία δεν υφίστανται οι ομαλοί όροι για την κατά τα σύγχρονα κριτήρια  αξιοπρεπή διαβίωση του ανθρώπου και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και δραστηριότητάς του που του εγγυώνται τα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος’[12] διακρίνεται το μερικότερο σύνολο των ‘κατά κυριολεξία, ζωτικής σημασίας για τα φυσικά πρόσωπα’[13].

  Μια τέτοια τάση μπορεί να φαίνεται εύλογη μεν, δημιουργεί όμως ένα σοβαρό ζήτημα: η κρίση σχετικά με τον βαθμό αναγκαιότητας μιας υπηρεσίας κοινής ωφέλειας και η συνακόλουθη συνταγματική θεώρησή του φαίνεται να ανήκει πλέον στο δικαστή. Κρίνοντας in concreto, αυτός θα αποφασίζει ποιες δημόσιες επιχειρήσεις παρέχουν αγαθά ‘κυριολεκτικά’ ζωτικής σημασίας, έτσι ώστε να υπάγονται στο καθεστώς της κρατικής ιδιοκτησίας (με την εκ μέρους του Κράτους διατήρηση τουλάχιστον του 51% των μετοχών), από το οποίο δε θα είναι δυνατό να εξέλθουν. Ως προς το καθεστώς στο οποίο θα υπόκεινται οι επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες ‘απλώς’ κοινής ωφέλειας και τα συνακόλουθα όρια ιδιωτικοποίησής τους δε μπορούμε να συνάγουμε άμεσα ασφαλή συμπεράσματα από την ΟλΣτΕ 1906/2014. Το γεγονός όμως ότι η Ολομέλεια διαφοροποιήθηκε τόσο ριζικά από τα πρακτικά επεξεργασίας της δεκαετίας του ’90, βασίζοντας απευθείας την αντισυνταγματικότητα της απόφασης της Δ.Ε.Α.Α. στα αρ. 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 Σ[14], παραλείποντας έτσι την οποιαδήποτε αναφορά στο καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας, στο οποίο μέχρι σήμερα υπάγονταν αδιακρίτως όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και στις αρχές που απορρέουν από αυτό, μπορεί εύλογα να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ανατροπές θα υπάρξουν και στον τομέα αυτό.

  Ενδεικτική μιας ‘άνισης’ μεταχείρισης των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας είναι η θέση που ανέπτυξε το Δικαστήριο κατά την αξιολόγηση του έννομου συμφέροντος των αιτούντων ως προς τη μεταβίβαση, με την ίδια απόφαση της Δ.Ε.Α.Α., των μετοχών τις Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) Α.Ε.:

  «οι αιτούντες (…) δεν απειλούνται με στέρηση αγαθού απολύτως απαραίτητου για τις βιοτικές ανάγκες τους, ώστε να δύναται να θεμελιωθεί επί απειλής αυτής της τάξεως το έννομο συμφέρον τους για τη διατήρηση των μετοχών της ΔΕΠΑ Α.Ε. στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου»[15].

  Με άλλα λόγια, μόνο στην περίπτωση που οι αιτούντες απειλούνται με στέρηση αγαθού απολύτως απαραίτητου για τις βιοτικές ανάγκες τους, μπορούν να θεμελιώσουν έννομο συμφέρον για τη διατήρηση στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου των μετοχών της επιχείρησης που το παρέχει. Εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι αν οι αιτούντες δεν απειλούνται με στέρηση αγαθού απολύτως απαραίτητου για τις βιοτικές τους ανάγκες, αλλά αγαθού ‘απλώς’ κοινής ωφέλειας, τότε δε θα μπορούν να θεμελιώσουν έννομο συμφέρον για τη διατήρησή της επιχείρησης που το παρέχει στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. 

  Συμπερασματικά, η πλειοψηφία της ΟλΣτΕ 1906/2014 προβαίνει σε μια πρωτοφανή εκτίμηση πάνω στην (αν)αποτελεσματικότητα των μεθόδων της αγοράς κατά τη λειτουργία των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, η οποία κινείται εκτός των ορίων του ελέγχου (αντι)συνταγματικότητας. Ακόμη όμως και αν θεωρήσουμε ότι το δικαστήριο μπορούσε να προβεί σε ένα τέτοιο έλεγχο, η συλλογιστική που θα έπρεπε να ακολουθήσει όφειλε να είναι διαφορετική. Τούτο διότι, παρά την παραδοχή γενικού χαρακτήρα ότι η ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας συνεπάγεται και αβεβαιότητα στη συνέχεια και την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, η πλειοψηφία του δικαστηρίου εκτίμησε τις συνέπειές της μόνο ως προς τις υπηρεσίες που προσφέρουν αγαθά ‘απολύτως’ ζωτικής σημασίας, θεμελιώνοντας έτσι την αντισυνταγματικότητα της απόφασης της Δ.Ε.Α.Α. στο δικαίωμα στην υγεία (αρ. 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 Σ). Με αυτόν τον τρόπο, η απόφαση πρωτοτύπησε και σε ένα δεύτερο σημείο: στην κατηγοριοποίηση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας σε ‘απολύτως ζωτικής σημασίας’ και σε ‘απλώς’ κοινής ωφέλειας’. Ενδεικτική των συνεπειών μιας τέτοιας διάκρισης είναι η μη αναγνώριση έννομου συμφέροντος ως προς τη διατήρηση από το Ελληνικό Δημόσιο της κυριότητας των μετοχών της ΔΕΠΑ Α.Ε.

  Κατά την άποψη που υποστηρίζεται εδώ η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. θα έπρεπε να κριθεί αντισυνταγματική, όχι όμως για το λόγο ότι θα επιφέρει αβεβαιότητα στη συνέχεια των παροχών (μια τέτοια εκτίμηση ανήκει στο νομοθέτη και μπορεί να ελεγχθεί μόνο οριακά), αλλά για το λόγο ότι ο νομοθέτης παρέλειψε να δημιουργήσει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο επαρκές να διαφυλάξει την αποτελεσματική προστασία που οφείλει να παρέχει το Κράτος σε όλες τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Τα δύο στοιχεία που προτείνει η μειοψηφία ως ένδειξη της ρυθμιστικής μέριμνας του νομοθέτη (α. οι σκοποί και η διάρκεια της εταιρείας ορίζονται κατά τρόπο δεσμευτικό από τις οικείες νομοθετικές διατάξεις και β. σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 8 Ν. 2744/1999 απαγορεύεται η εκποίηση των δικτύων υδρεύσεως και αποχετεύσεως που ανήκουν στην ΕΥΔΑΠ, των συναφών έργων και εγκαταστάσεων, καθώς και η σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε αυτά) δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν επαρκή. Εν κατακλείδι,  η απόφαση της Δ.Ε.Α.Α. θα έπρεπε να ακυρωθεί, κατά το μέρος που προβλέπει τη μεταβίβαση του 34% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, επειδή βασίζεται σε νόμο αντισυνταγματικό, ο οποίος προβλέπει την ιδιωτικοποίηση μιας επιχείρησης κοινής ωφέλειας, χωρίς να περιέχει ή να συνοδεύεται από τη θέσπιση ενός ρυθμιστικού πλαισίου που να εγγυάται επαρκώς και διαρκώς την κρατική εποπτεία.

   [1]Βλ. αρ. 30 Ν. 1914/1990, όπως τροποποιήθηκε με το αρ. 22 Ν. 1947/1991, όπως και Ν. 2414/1996 ‘για τον εκσυγχρονισμό των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών’

   [2]Για τη διάκριση ‘τυπικής’ και ‘ουσιαστικής’ ιδιωτικοποίησης βλ. αναλυτικότερα Α. Καϊδατζής, Συνταγματικοί περιορισμοί των ιδιωτικοποιήσεων, 2006, σελ. 25 επ.

   [3] ΠΕ ΣτΕ 158/1992, το Σ 1992, σελ. 157 επ., 159/1992, ΑρχΝομ 1993, σελ. 156 επ. και παγίως έκτοτε, ενδεικτικά: ΠΕ ΣτΕ 33/1998, ΕΔΔΔ 1998, 361 επ., ΠΕ ΣτΕ 38/1998, ΤοΣ 1998, 1135 επ.

   [4]Στη θεωρία γίνεται δεκτό ότι το κανονιστικό περιεχόμενο του αρ. 106 παρ. 3 Σ δεν αφορά τόσο στο μέσο που αναφέρεται (κρατικοποίηση) αλλά στο σκοπό: οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας δεν πρέπει να αφήνονται στους μηχανισμούς τις αγοράς, αλλά οφείλουν να υπόκεινται στην πολιτική διαμεσολάβηση. Η κρατικοποίηση με άλλα λόγια αποτελεί δυνατότητα και όχι υποχρέωση. Υποχρεωτική όμως είναι, η αναγωγή των δραστηριοτήτων που παρέχουν αγαθά ζωτικής σημασίας για το κοινωνικό σύνολο σε δημόσιες υπηρεσίες, Α. Καϊδατζής, Συνταγματικοί περιορισμοί, σελ. 176. Σύμφωνα με την αντίθετη άποψη των Σ. Βλαχόπουλου, Η ιδιωτικοποίηση των αρμοδιοτήτων του πυρήνα της κρατικής εξουσίας, ΔτΑ 2004, σελ. 464 επ. και Θ. Φορτσάκη, Συνταγματικοί και υπερνομοθετικοί περιορισμοί των ιδιωτικοποιήσεων, ΔτΑ 2004, σελ. 429 επ., η κανονιστική σημασία του αρ. 106 παρ. 3 Σ έγκειται μόνο στην θέσπιση περιορισμών σε διαδικασίες κρατικοποίησης και όχι ιδιωτικοποιήσεων.

   [5] Το καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας διέπεται επίσης από την αρχή της ισότιμης μεταχείρισης των χρηστών, την αρχή της πολιτικής ουδετερότητας, την αρχή της διαφάνειας και την αρχή της συνεχούς προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες ανάγκες, βλ. Ε. Αδαμαντίδου, Τα συνταγματικά όρια της ιδιωτικοποίησης και της ελευθέρωσης των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας σε: ΚΔΕΟΔ, Η πορεία προς το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και η πρόσφατη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος, 1998, σελ. 148 επ., Α. Καϊδατζής, Συνταγματικοί Περιορισμοί των Ιδιωτικοποιήσεων, σελ. 188 επ.

   [6]Το περιεχόμενο της ‘εποπτείας’ δεν προκύπτει από τα πρακτικά επεξεργασίας. Στη θεωρία γίνεται δεκτό ότι η εποπτεία συνίσταται σε ευρεία κρατική ρυθμιστική παρέμβαση η οποία μπορεί να κατευθύνεται προς την εξαντλητική νομοθετική ρύθμιση κάθε υπηρεσίας κοινής ωφέλειας, τη δραστηριοποίηση ιδιωτικών φορέων μέσω ειδικού συστήματος αδειών, την πρόβλεψη ειδικών κανόνων λειτουργίας και αυστηρών κυρώσεων, τη θέσπιση ποιοτικών στόχων λειτουργίας με τα επιχειρησιακά και στρατηγικά σχέδια κάθε επιχείρησης, με την υπογραφή συμβολαίων διαχείρισης από τα διευθυντικά στελέχη με προσωπική εγγύηση επίτευξης των τιθέμενων στόχων, την ίδρυση ανεξάρτητων διοικητικών «ρυθμιστικών» αρχών κ.α. Βλ. Ε. Αδαμαντίδου, Τα συνταγματικά όρια της ιδιωτικοποίησης και της ελευθέρωσης των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, σελ. 159, Σ. Βλαχόπουλος, Ιδιωτικοποίηση: Το συνταγματικό πλαίσιο μιας πολιτικής απόφασης, 1999, σελ. 53, ιδίως υποσημ. 108 και 109, Α. Καϊδατζής, Συνταγματικοί Περιορισμοί, 192 επ., Α. Τσιρωνάς, Αποκρατικοποιήσεις, 2006, σελ. 292

   [7]    ΟλΣτΕ 1906/2014, σκέψη 22

   [8]    Για την ουδετερότητα του ελληνικού Συντάγματος βλ. Σ. Βλαχόπουλος, Ιδιωτικοποίηση, σελ. 61-62, Α. Καϊδατζής, σελ. 78. Ο Χ. Τσιλιώτης χρησιμοποιεί τον ορθότερο μάλλον όρο ‘οικονομικοπολιτικά ανοικτό Σύνταγμα’, Παρατηρήσεις επί της ΟλΣτΕ 1906/2014, ΘΠΔΔ 2014, σελ. 522.

   [9]    Ε. Αδαμαντίδου, Τα συνταγματικά όρια, σελ. 158-159, Κ. Χρυσόγονος, Συνταγματικό Δίκαιο, 2003, σελ. 151-152, Μ. Βροντάκης, Τα συνταγματικά όρια της εξουσίας του νομοθέτη στον καθορισμό του τρόπου και την επιλογή της μορφής οργανώσεως για την εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, Τόμος Τιμητικός του Συμβουλίου της Επικρατείας, 75 χρόνια, 2004, σελ. 191, Α. Καϊδατζής, Συνταγματικοί περιορισμοί, σελ. 192.

   [10] Για τα όρια του ελέγχου συνταγματικότητας βλ. ενδεικτικά Ε. Βενιζέλος, Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, 2008, σελ. 256 επ., Κ. Χρυσόγονος, Συνταγματικό Δίκαιο, σελ. 150 επ.

   [11] ΠΕ ΣτΕ 158/1992 και παγίως έκτοτε, βλ. υποσημ. 3

   [12] ΠΕ ΣτΕ 158/1992, σκέψη 3

   [13] ΟλΣτΕ 1906/2014, σκέψη 16

   [14] Έχει ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι, στην υπόθεση που εξετάζουμε, η απόφαση  της Δ.Ε.Α.Α. 206/25.4.2012 ακυρώθηκε για το λόγο ότι παραβιάζει η ίδια απευθείας το Σύνταγμα και όχι επειδή βασίζεται σε  αντισυνταγματικό νόμο (συγκεκριμένα το κεφάλαιο Β ΙΙ του Ν. 3985/2011, ως προς το σημείο που προβλέπει την πώληση των μετοχών της ΕΥΔΑΠ Α.Ε.). Με αυτόν τον τρόπο το δικαστήριο απέφυγε να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό ζήτημα που προκύπτει από το Κεφάλαιο Β ΙΙ του Ν. 3985/2011:  ενώ για το 2ο τρίμηνο του 2012 υπάρχει ρητή νομοθετική πρόβλεψη για την πώληση του 27% (το οποίο μεταβιβάστηκε με την υπ’ αριθ.195/27.10.2011 απόφαση της Δ.Ε.Α.Α.), στο αντίστοιχο σημείο του πίνακα για το 4ο τρίμηνο του 2014 υπάρχει κενό. Επί της ουσίας δηλαδή, η απόφαση υπ’ αριθ. 206/25.4.2012 της Δ.Ε.Α.Α. με την οποία μεταβιβάζεται το επιπλέον 34% δεν έχει συγκεκριμένο νομοθετικό έρεισμα.

Είναι η τρίτη φορά που το Συμβούμβούλιο της Επικρατείας μπλοκάρει την άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης νερού στην πρωτεύουσα.

Το 2014 αποφασίστηκε η απαγόρευση διάθεσης του πλειοψηφικού πακέτου της ΕΥΔΑΠ και η ακύρωση της μεταβίβασής του στο ΤΑΙΠΕΔ. Και το 2022  το ΣΤΕ ζήτησε να μετακινηθούν ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ εκτός υπερταμείου

Σύμφωνά με το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο,  οι εταιρείες ύδρευσης πρέπει να  ανήκουν στο  Δημόσιο καθώς οι υπηρεσίες τους είναι αναγκαίες για την επιβίωση του πληθυσμού.

. ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΑΦΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΑΓΑΘΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

0 Προγραμματικές δηλώσεις Ελλήνων Συνέλευσις:
https://www.dropbox.com/s/pln8t496h3ro6ix/ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΕΣΥ-25-10-2015.pdf?dl=0

Ιδρυτική διακήρυξη Ελλήνων Συνέλευσις:
https://www.dropbox.com/s/vyaw1vtv3m8y11p/ΔΙΑΚHΡYΞΗ-ΕΣΥ-ΤΕΛΙΚΟ.pdf?dl=0

ΝΕΡΟ:

 11.1. ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΔΟΘΗ ΜΕ ΑΦΘΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ, ΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ, ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ, ΤΑ ΡΥΑΚΙΑ, ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΜΟΛΥΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙ ΟΠΩΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ.

11.2. ΌΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΕ ΝΕΡΟ ΘΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΟΙ ΠΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΑΡΤΙΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΙ.
11.3. ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟΣΤΑΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΩΡΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΟ.
11.4. ΤΟ ΝΕΡΟ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΠΑΛΙ ΤΗ ΜΟΡΦΗ, ΤΗΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ, ΤΙΣ ΘΕΙΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
11.5. ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ. ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ. ΈΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ. ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΔΙΑΝΟΜΗΣ.
11.6. ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΩΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΤΕΛΙΚΟΥ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ.
11.7. ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΝΕΡΟΥ ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΛΕΙΨΥΔΡΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
11.8. ΘΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΝΕΡΟΥ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ, ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΤΛ ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΠΑΡΟΧΗ ΝΕΡΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.

ιδρυτική διακήρυξη ελλήνων συνέλευσις:
https://www.dropbox.com/s/vyaw1vtv3m8y11p/διακhρyξη-εσυ-τελικο.pdf?dl=0

προγραμματικές δηλώσεις ελλήνων συνέλευσις:
https://www.dropbox.com/s/pln8t496h3ro6ix/προγραμματικες-δηλωσεις-εσυ-25-10-2015.pdf?dl=0